ไม่เข้าใจ"แม่"ของตัวเอง

สวัสดีค่ะ ขอออกตัวก่อนว่า เรามีล๊อกอินในพันทิปอยู่ 1 อัน(เผื่อมีคนสงสัยว่าทำไมเพิ่งเป็นกระทู้แรก)
แต่เพิ่งสมัครสมาชิคอันนี้มาใหม่เพื่อมาปรึกษาและขอความเห็น
จากเพื่อนๆในนี้ว่ามีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับสิ่งที่เราได้พบเจออยู่ทุกวันนี้
ไม่อยากคิดไปเอง จนกลายเป็นอคติในใจ เกลียดแม่เราขึ้นมาจริงๆสักวัน

ขอท้าวความก่อนนะคะ เราเป็นลูกสาวคนโตของบ้านนี้ พ่อเราเพิ่งเสียไปเมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว

ตอนพ่อเราเสีย เราอายุ 24 ซึ่งก็เริ่มทำงานแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องเงินมากมาย

พ่อเรามีรถอยู่คันนึง ซึ่งเราขับมาตั้งแต่พ่อเราเสียมา 3 ปี ซึ่งเราก็ผูกพันธ์ เรายอมรับว่าเรารักพ่อมากกว่าแม่

เพราะแม่เราไม่เคยใช้เหตผลกับเราเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม เค้าจะใช้อารมณ์ความรู้สึกของตัวเองในการตัดสินทั้งหมด

วันนั้นเราไปทำงานโดยนั่งรถไฟฟ้าไป เพราะรถมีปัญหานิดหน่อย รอจะเอาไปซ่อม เราไม่อยากขาย อยู่ดีๆแม่เราก็เรียกคนมาซื้อ

ให้มาเอารถไปเลย ซึ่งเราไม่เคยรู้เลยว่าแม่เราไปบอกขายเค้าตอนไหน ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ที่ทำงาน เป็นเวลา 4 โมงเย็นแล้ว

เราเลยบอกแม่เราไปว่า "รอให้แอน(สมมติว่าชื่อแอนนะคะ)กลับไปก่อนได้มั๊ย หนูขับของหนูมา มันผูกพันขอไปดูมันครั้งสุดท้าย

ก่อนได้มั๊ย" แม่เราไม่สนใจเลยค่ะ รื้อของออกจากรถหมดเลย แล้วก็ให้เค้าเอารถไปเดี๋ยวนั้นเลยค่ะ โดยที่ไม่สนใจว่าเราจะรู้สึกเสียใจแค่ไหน