ที่มาของข้อความ....หุ้นนอกตำรา
รายย่อย : ซื้อหุ้นที่ตก หากหุ้นตกอีก ก็ซื้อถัวเข้าไปให้ต้นทุนถูก แต่พอทุนเราหมด ราคาหุ้นดันตกลงไปอีก แล้วนิ่งอยู่นานจนเริ่มอึดอัด ก็จะขายทิ้งไป หรือจะขายเมื่อมันเริ่มเด้งบ้างนิดหน่อย
รายใหญ่ : ขายหุ้นที่ตก ยิ่งตกก็ยิ่งขาย แต่พอหุ้นตกต่ำสุด จะทยอยซื้ออย่างช้าๆ อย่างใจเย็น
รายย่อย : หุ้นเริ่มเด้งแล้วขายหุ้นที่มีกำไรทิ้ง เอาเงินที่ขายได้กำไรไปซื้อหุ้นที่ตก เข้าทำนอง กำไรน้อย แต่พอขาดทุนโดนมาก
รายใหญ่ : ค่อยๆ ทยอยเก็บของ ลากขึ้นไป ช้าๆ บีบให้รายย่อยคายของออกมาให้หมด เมื่อเก็บของได้มากค่อยลากแรงๆ
รายย่อย : หุ้นวิ่งขึ้นอีกแล้ว เทคนิคสวยมาก แนวโน้มหุ้นจะไปต่อได้อีกเยอะ วอลุ่มเข้ามาสนับสนุนเยอะด้วยสิ ซื้อตามดีกว่า กลัวตกรถไฟขบวนนี้
รายใหญ่ : เก็บหุ้นได้เยอะแล้ว ได้เวลาลากขึ้นไปแล้ว ต้องลากขึ้นไป ทำให้กราฟเทคนิคออกมาสวย ดูดีให้ได้ ลากไปเรื่อยๆ เมื่อไรรายย่อยแห่เข้ามาก็เอาของออกไป
ไม่ไหวๆ ยังไงก็แพ้ แล้วแบบเมื่อไรจะสู้เขาได้ ลองเปลี่ยนตัวเองดู คิดและทำตรงกันข้ามแบบเดิมซะ
กราฟเทคนิคที่ดูสวย วอลุ่มมาก แทนที่จะแห่ตามก็ดูอยุ่เฉยๆดีกว่า เรายังไม่ได้ทำการบ้านอย่างเต็มที่ อย่าพึ่งเข้า เงินทองหายาก เราเป็นนักลงทุนต้องระเอียดรอบครอบ อย่าโลภ
เปลี่ยนจากการขายหุ้นที่ได้กำไร ไปขายหุ้นที่ขาดทุน แล้วเก็บหุ้นที่มีกำไรไว้
อย่าหวังกำไรเล็กๆ น้อยๆ มันไม่คุ้มเลยกว่าการที่คุณโดนขาดทุนหนักๆครั้งเดียว กำไรที่หามาเป็นปี ถ้าพลาดวันเดียวมันก็หายหมดได้
ไม่ซื้อถัวขาลง แต่ต้องขายทิ้งขาลงหรือทยอยขายขาลง เว้นเสียแต่คุณมั่นใจหุ้นตัวนั้น ให้เปลี่ยนจากขายเป็นซื้อโดยรอจังหวะหรือมั่นใจว่าขาลงสิ้นสุดแล้ว ถ้าจัดหนักไปเลย
ผมลืมบอก การคิดแบบนี้มันจะฝืนความรู้สึกคุณมาก ถึงแม้มันจะใช้ได้ผลดี ยังไงก็ต้องระวัง ถ้าทุกคนใช้เหมือนกันหมด วิธีนี้จะไม่ได้ผล ทั้งที่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ของหุ้นและตลาดตอนนั้นด้วย เหมือนเดิมครับ ต้องช่วยตัวเอง เพราะสถานการณ์สามารถเปลี่ยนไปได้ตลอดเวลา ที่ผมพูดมามันแค่ทฤษฎี คุณต้องออกนอกกรอบ ทฤษฎีมันดิ้นได้
คุณได้กำไร อยู่รอดในตลาดหุ้นได้ แม้มันจะผิดหลักการก็ไม่เป็นไร คนหนึ่งความรู้เยอะทฤษฏีเยอะแยะเต็มไปหมด กับอีกคนความรู้ไม่เยอะแต่เอาตัวรอดเก่ง ช่างสังเกต ขี้สงสัย แต่ระยะยาวก็พอจะเดาได้ว่าใครจะอยู่รอด คนที่สามารถเอาตัวรอดและไม่จมปลักกับทฤษฏี คนนั้นแหละจะรวยกับหุ้น ทฤษฎีผิด แต่คิดถูก แค่นี้ผมว่าก็พอแล้ว
คำว่า "รวยหุ้น" กับ "กำไรหุ้น" มันไม่เหมือนกัน ใครๆก็ทำได้กำไรทั้งนั้นโคตรง่ายเลย แต่เล่นหุ้นให้รวยนี่สิ โคตรยาก พอมีคนมาบอกผมว่า ได้กำไรจากหุ้นเท่านั้นเท่านี้ ผมจะเฉยๆ แล้วถามกลับ แล้วคิดว่าจะรวยกับหุ้นได้ไหมละ คำตอบที่ผมได้มาก็เหมือนกันแทบทุกคน "ไม่มีทาง" ไม่มีทางก็เงียบๆไว้ อย่าพึ่งดีใจกับหุ้นที่ตัวเองได้กำไรจากหุ้นปั่นมาแบบฟลุ๊คๆ พูดแต่ตัวเดิมๆที่ได้กำไรซ้ำๆ แต่ตัวที่ขาดทุนไม่รู้อยู่ไหน ลืมไปหมดแล้ว
ปล. เป็นข้อความสุดคลาสสิค ที่เป็นจริง สำหรับผม เวลาผมกำไรส่วนใหญ่ก็กำไรกับหุ้นตัวเดิม เวลาเสียก็ไปเสียกับหุ้นตัวใหม่ๆสวยเฉียบหน้าตาน่าฟัด ดังนั้นหุ้นก็เหมือนเมียครับ หุ้นตัวเดิมๆที่เรารู้นิสัย รู้ความซับซ้อน รู้ถึงนิสัยใจคอ เวลาที่เขาเพลี่ยงพล้ำเพราะตลาด เข้าไปโอบอุ้มเถอะครับ เดี่ยวเขาก้จะกลับมาตอบแทนให้ กลับกัน หุ้นดาวยั่วที่ยั่วให้เราอดใจไม่ไหวด้วยการกระชากเสื้อผ้าออกให้เรากระโจนใส่ ท้ายที่สุดเจ๊งครับ
ประวัติศาสตร์หุ้นแบบคลาสสิค
รายย่อย : ซื้อหุ้นที่ตก หากหุ้นตกอีก ก็ซื้อถัวเข้าไปให้ต้นทุนถูก แต่พอทุนเราหมด ราคาหุ้นดันตกลงไปอีก แล้วนิ่งอยู่นานจนเริ่มอึดอัด ก็จะขายทิ้งไป หรือจะขายเมื่อมันเริ่มเด้งบ้างนิดหน่อย
รายใหญ่ : ขายหุ้นที่ตก ยิ่งตกก็ยิ่งขาย แต่พอหุ้นตกต่ำสุด จะทยอยซื้ออย่างช้าๆ อย่างใจเย็น
รายย่อย : หุ้นเริ่มเด้งแล้วขายหุ้นที่มีกำไรทิ้ง เอาเงินที่ขายได้กำไรไปซื้อหุ้นที่ตก เข้าทำนอง กำไรน้อย แต่พอขาดทุนโดนมาก
รายใหญ่ : ค่อยๆ ทยอยเก็บของ ลากขึ้นไป ช้าๆ บีบให้รายย่อยคายของออกมาให้หมด เมื่อเก็บของได้มากค่อยลากแรงๆ
รายย่อย : หุ้นวิ่งขึ้นอีกแล้ว เทคนิคสวยมาก แนวโน้มหุ้นจะไปต่อได้อีกเยอะ วอลุ่มเข้ามาสนับสนุนเยอะด้วยสิ ซื้อตามดีกว่า กลัวตกรถไฟขบวนนี้
รายใหญ่ : เก็บหุ้นได้เยอะแล้ว ได้เวลาลากขึ้นไปแล้ว ต้องลากขึ้นไป ทำให้กราฟเทคนิคออกมาสวย ดูดีให้ได้ ลากไปเรื่อยๆ เมื่อไรรายย่อยแห่เข้ามาก็เอาของออกไป
ไม่ไหวๆ ยังไงก็แพ้ แล้วแบบเมื่อไรจะสู้เขาได้ ลองเปลี่ยนตัวเองดู คิดและทำตรงกันข้ามแบบเดิมซะ
กราฟเทคนิคที่ดูสวย วอลุ่มมาก แทนที่จะแห่ตามก็ดูอยุ่เฉยๆดีกว่า เรายังไม่ได้ทำการบ้านอย่างเต็มที่ อย่าพึ่งเข้า เงินทองหายาก เราเป็นนักลงทุนต้องระเอียดรอบครอบ อย่าโลภ
เปลี่ยนจากการขายหุ้นที่ได้กำไร ไปขายหุ้นที่ขาดทุน แล้วเก็บหุ้นที่มีกำไรไว้
อย่าหวังกำไรเล็กๆ น้อยๆ มันไม่คุ้มเลยกว่าการที่คุณโดนขาดทุนหนักๆครั้งเดียว กำไรที่หามาเป็นปี ถ้าพลาดวันเดียวมันก็หายหมดได้
ไม่ซื้อถัวขาลง แต่ต้องขายทิ้งขาลงหรือทยอยขายขาลง เว้นเสียแต่คุณมั่นใจหุ้นตัวนั้น ให้เปลี่ยนจากขายเป็นซื้อโดยรอจังหวะหรือมั่นใจว่าขาลงสิ้นสุดแล้ว ถ้าจัดหนักไปเลย
ผมลืมบอก การคิดแบบนี้มันจะฝืนความรู้สึกคุณมาก ถึงแม้มันจะใช้ได้ผลดี ยังไงก็ต้องระวัง ถ้าทุกคนใช้เหมือนกันหมด วิธีนี้จะไม่ได้ผล ทั้งที่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ของหุ้นและตลาดตอนนั้นด้วย เหมือนเดิมครับ ต้องช่วยตัวเอง เพราะสถานการณ์สามารถเปลี่ยนไปได้ตลอดเวลา ที่ผมพูดมามันแค่ทฤษฎี คุณต้องออกนอกกรอบ ทฤษฎีมันดิ้นได้
คุณได้กำไร อยู่รอดในตลาดหุ้นได้ แม้มันจะผิดหลักการก็ไม่เป็นไร คนหนึ่งความรู้เยอะทฤษฏีเยอะแยะเต็มไปหมด กับอีกคนความรู้ไม่เยอะแต่เอาตัวรอดเก่ง ช่างสังเกต ขี้สงสัย แต่ระยะยาวก็พอจะเดาได้ว่าใครจะอยู่รอด คนที่สามารถเอาตัวรอดและไม่จมปลักกับทฤษฏี คนนั้นแหละจะรวยกับหุ้น ทฤษฎีผิด แต่คิดถูก แค่นี้ผมว่าก็พอแล้ว
คำว่า "รวยหุ้น" กับ "กำไรหุ้น" มันไม่เหมือนกัน ใครๆก็ทำได้กำไรทั้งนั้นโคตรง่ายเลย แต่เล่นหุ้นให้รวยนี่สิ โคตรยาก พอมีคนมาบอกผมว่า ได้กำไรจากหุ้นเท่านั้นเท่านี้ ผมจะเฉยๆ แล้วถามกลับ แล้วคิดว่าจะรวยกับหุ้นได้ไหมละ คำตอบที่ผมได้มาก็เหมือนกันแทบทุกคน "ไม่มีทาง" ไม่มีทางก็เงียบๆไว้ อย่าพึ่งดีใจกับหุ้นที่ตัวเองได้กำไรจากหุ้นปั่นมาแบบฟลุ๊คๆ พูดแต่ตัวเดิมๆที่ได้กำไรซ้ำๆ แต่ตัวที่ขาดทุนไม่รู้อยู่ไหน ลืมไปหมดแล้ว
ปล. เป็นข้อความสุดคลาสสิค ที่เป็นจริง สำหรับผม เวลาผมกำไรส่วนใหญ่ก็กำไรกับหุ้นตัวเดิม เวลาเสียก็ไปเสียกับหุ้นตัวใหม่ๆสวยเฉียบหน้าตาน่าฟัด ดังนั้นหุ้นก็เหมือนเมียครับ หุ้นตัวเดิมๆที่เรารู้นิสัย รู้ความซับซ้อน รู้ถึงนิสัยใจคอ เวลาที่เขาเพลี่ยงพล้ำเพราะตลาด เข้าไปโอบอุ้มเถอะครับ เดี่ยวเขาก้จะกลับมาตอบแทนให้ กลับกัน หุ้นดาวยั่วที่ยั่วให้เราอดใจไม่ไหวด้วยการกระชากเสื้อผ้าออกให้เรากระโจนใส่ ท้ายที่สุดเจ๊งครับ