ในปฏิกิริยา nuclear fission ธาตุกัมมันตรังสีจะถูกยิงของ neutron
ทำให้ nucleus ของธาตุกัมมันตรังสีที่ไม่เสถียรอยู่แล้ว ยิ่งไม่เสถียรและแตกตัวเป็นธาตุเล็กลง
ซึ่งการแตกตัวนั้นก็จะปลดปล่อยพลังงานออกมามหาศาลในรูปรังสีต่างๆและ neutron อีกจำนวนหนึ่ง
ดังแสดงในภาพด้านล่าง (การแตกตัวของ uranium-235)

หากความเข้มข้นของธาตุกัมมันตรังสีสูงๆ neutron ที่ได้จากการแตกตัวครั้งแรกจำนวนหนึ่ง
ก็จะมีโอกาสวิ่งไปชนอะตอมของธาตุกัมมันตรังสีอะตอมอื่นๆทำให้เกิดปลดปล่อยพลังงานและ neutron
ออกมาอย่างต่อเนื่อง จนเกิดเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ (chain reaction)
ซึ่งเป็นการปลดปล่อยพลังงานและรังสีเข้มข้นสูงมากๆในระยะเวลาอันสั้น
ซึ่งสิ่งนี้เป็นที่ต้องการของการนำไปใช้เป็นอาวุธ
เพราะการปลดปล่อยพลังงานมหาศาลในเวลาสั้นๆก็คือการระเบิดอย่างรุนแรงดีๆนี่เอง
แต่สำหรับการใช้ในโรงไฟฟ้า nuclear fission ความเข้มข้นของธาตุกัมมันตรังสีจะน้อยกว่ามาก
ตามรูปที่แสดงข้างล่าง

ทำให้ปฏิกิริยา nuclear fission ไม่สามารถเกิดเป็นลูกโซ่ได้ปฎิกิริยาจึงไม่รุนแรง
เพราะมีอะตอมของธาตุอื่นที่มีความเสถียรกว่าคอยดูดซับ neutron เอาไว้
มันจึงค่อยๆปลดปล่อยรังสีออกมาทีละน้อยๆ เลยสามารถควบคุมการเกิดปฏิกิริยาได้
และนำไปใช้ประโยชน์ในการผลิตไฟฟ้าได้ครับ