"สิ่งที่เลวกว่าการเป็นฆาตกร ก็คือไอ้โง่ที่นั่งบ่นแล้วไม่ทำอะไรเลย"

ตามนั้นครับ วันนี้ไปอ่านงานของคนรู้จัก ที่เขียนแล้วแบ่งให้อ่านกันในหมู่เพื่อน
ตัวเอกเป็นทหารครับ สังกัดกองกำลังทหารรับจ้างแห่งหนึ่ง ธีมเรื่องออกแนวยุคกลาง
เกิดในครอบครัวคนชั้นกลางระดับล่าง หน้าตาไม่ดี เรียนก็ห่วย
ต่อมาโดนนักเลงรังแกครับ แต่ได้อัศวินฝืมือดีช่วยใว้ และสอนวิชาต่อสู้ให้
โดยอาจาร์ย์สั่งใว้ว่า ให้ใช้วิชานี่ปกป้องคน ต่อมา ตัวเอกได้เข้าร่วมกลุ่มทหารครับ ปฏิบัติการช่วยคนบริสุทธ์เอาใว้เป็นร้อยๆคน
ต่อมาเจอว่าพ่อของตัวเองไปรับใช้ กลุ่มผู้มีอิทธิพลเลวๆ(แก็งโจรยุคกลางนั่นละ)
เลยเตือนดีๆ ว่าให้ถอนตัว นึกถึงส่วนรวมบ้าง แต่าพ่อไม่ฟัง แถมด่าเสียๆหายๆ ตัวเอกเลยฆ่าซะ
ต่อมา ตัวเอกก็ฆ่าน้องสาวตัวเองทิ้งอีกคนครับ เพราะตัวเอกมีแผนปฏิรูปดีๆ ที่เสนอให้กับหัวหน้า ซึ่งถ้าทำได้
ปัญหาอาชญากรรมจะเบาบางลงมาก แต่น้องสาวที่ไม่ทำอะไรเลยแล้วมาด่าตัวเอก เลยเจอฆ่าทิ้งอีกราย
และตัวเอกก็ได้พูดประโยคนี้ออกมา ก็เลยอยากถามว่า ท่านมีมุมมองอย่างไร ต่อคำพูดนี้ และตัวเอกประเภทนี้กันบ้าง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่