ชีวิตของนักล่านาซี...ไซมอน วีเซนธัล บทที่ 6

ดิฉันได้เล่าเกริ่นๆไปในตอนที่แล้วว่า ยิวได้สร้างวีรกรรมอะไรไว้บ้าง...แต่ในรายละเอียดแล้ว มันเป็นเรื่องที่บาดความรู้สึกของชาวเยอรมันเกินกว่าที่จะเปรียบเทียบได้  เพราะในความเป็นจริงนั้น
แม้ชาวเยอรมันจะไม่ค่อยต้อนรับพวกยิวสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยกีดกันเรื่องทำมาหากิน  คิดดูเอาว่า ในประชากรของเยอรมันที่รวมกันแล้วประมาณ 80 กว่าล้านคน มียิวเพียงประมาณหกแสน
นับไปแล้วก็แค่ไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์   แถมหนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่ว่านี้ ล้วนแล้วแต่อยู่ในแวดวงนักธุรกิจอันดับสูง และ อยู่ชั้นท๊อปของแวดงวงการเมือง...
เมื่อสงครามโลกได้เกิดขึ้นระหว่างสองฝ่าย คือ อังกฤษ ฝรั่งเศส รัสเซีย กับ เยอรมัน ออสเตรีย-ฮังการี และ ตุรกี
สองปีแรก...เยอรมันได้ลุยชนะศึกแบบฉุดไม่อยู่...อังกฤษและฝรั่งเศส สู้ไปอย่างปวกเปียกเต็มที...รัสเซียเก็บของกลับบ้านเพราะคอมมิวนิสต์สามารถโค่นล้มซาร์ลงได้...อิตาลีก็ราบคาบไปแล้ว...
เยอรมันยังไม่ได้ถูกใครบุก  กระสุนสักนัดก็ไม่เคยฉิวเฉียดเข้ามาในพรมแดน...
จู่ๆ...เยอรมันภายใต้การนำของไกเซอร์วิลเฮล์มกลับขอเสนอสัญญาสันติภาพให้กับอังกฤษในปลายปี 1916 แบบว่า เรามาเลิกทะเลาะกันเถิด พี่ๆน้องกันทั้งนั้น  เพราะเหมือนกับไกเซอร์จะทรงสังหรณ์ว่า
จะมีมือที่สามเข้ามาแทรกแซงแน่ๆ...เพราะสถานะการณ์ตอนนั้นมันชี้ชัด  ว่า...กลุ่มยิวกำลังเคลื่อนไหว...

ทางอังกฤษ...แน่นอนว่าต้องคิดหนัก เพราะถ้าหากว่ารับข้อเสนอที่ไม่ได้มาฟรีๆ อาจต้องมีการแลกเปลี่ยนอะไรต่อมิอะไรหลายอย่าง ที่สำคัญที่สุด คือการที่จะ"เสียหน้า" หนักเข้าไปอีก
เพราะทัพเรือที่ว่าทรงอานุภาพนั้น ถูกเรืออูของเยอรมันล่มไปไม่รู้ว่าเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่...
เมื่อมีการชักใยและมีข้อเสนอจากกลุ่มยิว...ทางอังกฤษจึงร็สึกใจชื้นขึ้น แค่ยิวต้องการดินแดนปาเลสไตน์ในอิสราเอล....ทำไมจะไม่ได้เล่า...
ซึ่งตกลงกันด้วยวาจาเป็นคำมั่นสัญญาในชั้นแรก...

Wilhelm II, German Emperor

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่