ในฐานะรุ่นพี่ กับ ความรู้สึกที่เสียไป

สวัสดีค่ะ.  วันนี้อึดอัดกับปัญหาในรั้วมหาลัย   คือเราเป็นรุ่นพี่ปี 2 คณะพยาบาล   มหาลัยแห่งหนึ่ง เป็นสาขาอินเตอร์.   ซึ่งสาขานี้ค่าเทอมค่อนข้างแพง     เด็กในคณะจะสไตล์นานาชาติ ไม่ค่อยเคร่งเรื่องระเบียบเหมือนพยาบาลสาขาพยาบาลไทย    แต่คือที่มีปัญหาคือ.   รุ่นน้องไม่ให้ความเคารพกับเราเลย.   ย้อมสีผมอันนี้เข้าใจว่าหัวใครหัวมันไม่มีใครอยากยุ่ง  มีการบอกเรื่องระเบียบ    การแต่งกายกับน้องแล้ว.  สิ่งมี่ได้กลับมคือ. น้องด่าพี่ว่าย้อมแล้วหนักหัวใคร    เรียกมาประชุมว่ามีปัญหาอะรให้ถามพี่ได้.  ทุกระเบียบมันมีเหตุผลของมัน.   พยาบาลย้อมผม กระโปรงสั้น กิริยามารยาททราม เวลาไปฝึกรพ.เค้าไม่ได้ด่าแค่น้อง แต่ด่ามหาลัยว่าไม่สั่งสอน.  รุ่นพี่โดนเต็มๆว่าไม่มีปัญญาสอนน้อง น้องที่ยืนกร่าง ชักสีหน้า ทำตัวกร่าง เราเรียนเหนื่อย ต้องมาเจอปัญหานี้ คือเฟล น้องก็ทำตัวเด่น เหมือนวัยรุ่นสก๊อย อยากลองของ พี่ก็ใจดีไม่เคยว้าก จนน้องมายืนค้ำหัว เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีปีไหนมีปัญหา เด็กทุกคนรู้กาลเทศะ ไม่ไหว้ไม่ว่าค่ะ ถ้าเราน่านับถือเค้าไหว้เอง แต่ถ้าทำตัวเหยียบหัวรุ่นพี่ เค้าเรียกไร้จิตใต้สำนึก นี่พยาบาลนะคะ  ยังแซ้บขนาดนี้  เรียนไม่ได้หรอก ความนอบน้อม ความอดทนต่ำ พยาบาลเป็นวิชาชีพที่มีเกียรติในสังคม ทุกการกระทำของเรา คือตัวแทนคนทั้งประเทศในฐานะพยาบาลวิชาชีพ ไม่รู้จะสอนเด็กพวกนี้ยังไง เราว่าจะตัดหางปล่อยวัดละ เพราะทั้งพูดดีๆก็แล้ว น้องยังบอกว่าตัวเองถูก เกินเยียวยาค่ะ เหนื่อยเหลือเกิน  เสียใจที่น้องล่วงเกินทั้งการกระทำ. คำพูด ได้แต่เก็บไว้ เหนื่อย

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่