หลังจากที่เข้าสู่สภาวะของคนตกงาน และนอนอืดมาระยะเวลาหนึ่ง
ผมก็เริ่มนึกครึ้มอกครึ้มใจ ฮึดสู้ชีวิต ด้วยการลุกขึ้นมาล้างพัดลม
เขาว่ากันว่า ของที่วางนิ่งๆ ฝุ่นจะจับ
แต่พัดลมนี่ก็แปลก เปิดให้หมุนทุกวัน มันก็สะสมฝุ่นมากขึ้นทุกวัน
ฝุ่นมาจากไหนกันหล่ะ มันก็อยู่ในอากาศนี่ไง

พัดลมก็คงจะเหมือนกับชีวิตเราแหละนะ ถ้าอยู่ในที่ไม่ดี เราก็จะสะสมความชั่วร้ายไปเรื่อยๆ
นี่กระมัง ที่เป็นเหตุผลให้ผมลาออกจากงานที่มีเพื่อนร่วมงานแย่ๆ วัฒนธรรมองค์กรห่วยแตก

ปกติผมจะเป็นคนเฉื่อยชา ทำอะไรไม่ค่อยมีสติ
วันนี้ก็เลยลองฝึกทำอะไรให้มันกระตือรือร้น ขยันๆ รวดเร็วว่องไวกับเขาบ้าง
แต่ด้วยความที่รีบมากเกินไป
ในขณะที่ล้างใบพัดลม นิ้วมือผมก็โดนใบพัดลมบาดจนเลือดซิบ
ยิ่งเจอน้ำเข้าไปด้วย ยิ่งแสบเข้าไปใหญ่
บางที เทคนิคการใช้ชีวิต มันก็ต้องเลือกจังหวะจะโคนให้ดีนะ
งานที่ใช้กำลัง ก็ควรจะทำด้วยความกระตือรือร้น ทะมัดทะแมง
แต่ถ้าเป็นงานที่ละเอียดอ่อน ก็ต้องใจเย็น ระมัดระวัง
ไม่ใช่ว่าจะตะบี้ตะบันบ้าพลังไปซะทุกเรื่อง

หลังจากที่ล้างพัดลมเสร็จ ผมก็ประกอบกลับ
แต่ด้วยความซุ่มซ่าม ตอนเปิดพัดลม ดันเผลอทำพัดลมตกพื้น
หน้าพัดลมคว่ำลง ฝาครอบกระเด็นกระดอนไปไกล
ส่งผลให้ใบพัดหมุนเบียดบี้กับพื้นปูนจนหักสะบั้น
ใบพัดหักไป 2 ใบ เป็นด้านตรงข้ามกัน
เหลืออีก 2 อัน ผมลองประกอบกลับเข้าไป แล้วเปิดมันอีกครั้ง
แต่ชีวิตมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
พัดลมสั่นโคลงเคลงอย่างบ้าคลั่ง พร้อมส่งเสียงอย่างกับคนโกรธเกรี้ยวจนน่าตกใจ
สาเหตุเนื่องจากความไม่สมดุลของใบพัดทั้ง 4 ด้านนั่นเอง

พัดลมไม่สมดุล ทำให้เกิดการสั่นและเสียงดัง
แล้วถ้าชีวิตไม่สมดุลหล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น
ชีวิตแย่ๆ ของผมช่วงนี้ อาจเกิดจากความไม่สมดุลก็ได้
ชีวิตของเรายังไม่ถึงพร้อมในสิ่งใด ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออก
อีกนัยหนึ่งก็คือ ถ้าคิดก็คงคิดออก แต่ไม่คิดจะจริงจังนั่งไตร่ตรองกับมันเสียที

ปัญหาที่เกิดขึ้น ทำให้ผมต้องหาซื้อใบพัดลมใหม่
เรื่องที่น่าอับอายอีกเรื่องหนึ่งก็คือ ผมจำชื่อยี่ห้อผิด
ของจริงเป็น "ฮาตาริ" แต่ผมจำเป็น "ฮิตาชิ"
แต่ละร้านก็เลยไม่มีของให้
เสียเวลา เสียค่ารถไปกลับอีก
ทำไมชีวิตถึงได้ซวยเยี่ยงนี้
สรุปว่าคืนนั้นต้องนอนร้อนเหนียวตัวไป 1 คืน

ในตอนเย็นของอีกวัน เวลาประมาณ 2 ทุ่ม
หลังจากที่กินข้าวร้านตามสั่งจนอิ่มหนำเรียบร้อย ผมก็เดินไปตลาดนัด
ระหว่างทาง ผมก็เจอร้านขายพัดลมอีกร้านโดยบังเอิญ
แล้วก็ได้ซื้อใบพัดลมสมใจ
ที่บังเอิญไปกว่านั้นคือ เจ้าของร้านบอกว่า เหลืออันสุดท้ายพอดี
เจ้าของร้านยังแกล้งแซว บอกว่าเก็บรักษาไว้ให้ดีๆ
ถ้าหักอีก ไม่มีขายให้แล้วนะ

ไปตลาดนัด ก็ซื้อของกินเต็มไม้เต็มมือ
ใบพัดลมนี่ก็ถือลำบากชะมัด
เนื่องจากขนาดมันใหญ่ หาถุงยาก
เจ้าของร้านก็เลยให้แค่ถุงพลาสติกที่ไม่มีหูหิ้ว ซึ่งมันก็คือพลาสติกหุ้มจากโรงงานนั่นแหละ
ผมลองปรับเปลี่ยนวิธีการถือใหม่ โดยเอามาหนีบไว้ข้างลำตัว
เดินไปเรื่อยๆ ก็นึกสนุกไปว่า ตอนนี้ตัวเองมีอาวุธเป็นใบพัดลม
อย่างกับ "ลามะจักรทอง" ที่โลดเล่นอยู่ในนิยายกำลังภายใน

ผมเดินกลับหอ ระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตรเห็นจะได้
ในใจก็เหม่อลอย คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
นึกถึงเรื่องความสมดุลของใบพัดลม
พัดลมมีใบพัด 4 ใบ
แล้วชีวิตของคนเราหล่ะ ถ้าจะให้สมดุล จะต้องมีอะไรบ้าง
ลองคิดมาเป็นข้อๆ ซิ
1. ร่างกายแข็งแรง  
2. สติปัญญา
3. ความเพียร
4. ....

คิดได้ 3 ข้อ ข้อ 4 คิดไม่ออก ช่างมันเถอะ
ทั้ง 3 ข้อ เราก็มีอยู่ในระดับหนึ่งนะ
แม้ว่า บางครั้งข้อ 3 จะแอบเกเรบ้างก็ตามที

เนื่องจากเวลานั้น เป็นเวลา 2 ทุ่มกว่า
เวลาเดินผ่านบ้านคน ก็จะเจอหมาเห่า
ผมไม่รู้สึกกลัวเจ้าหมาตัวนี้มากนัก เพราะเห็นมันมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ
เดินผ่านอยู่บ่อยๆ แต่มันก็ไม่เคยคุ้น เห่าใส่เราทุกทีสิน่า
แม้จะไม่กลัว แต่ผมก็รู้สึกหงุดหงิดทุกทีที่ได้ยินเสียง

อาจเป็นเพราะผมเพิ่งกินข้าวอิ่มมาด้วยมั้ง
วันนี้ก็เลยรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
พอเจ้าหมาเข้ามาเห่า ผมก็หยุดยืนนิ่ง พร้อมกับหลับตา
ลองไม่หงุดหงิดกับมันสักครั้งสิ จะเกิดอะไรขึ้น

แล้วทันใด ในจิตของผม ก็เกิดความรู้สึกบางอย่าง
มันวูบวาบไปทั้งตัว สมองปลอดโปร่ง
แล้วก็นึกได้ว่า ข้อ 4 ของสมดุลชีวิตคืออะไร
มันคือการ "ปล่อยวาง" ยังไงหล่ะ

ผมพยายามขยับแขนซ้ายซึ่งเป็นข้างที่ถนัด
พลังปราณวูบวาบก็ไหลเลื่อนเคลื่อนคล้อยไปยังข้อมือซึ่งจับใบพัดลมอยู่
เกิดแรงผลัก ดันให้ใบพัดลมพุ่งออกไปจากมือด้วยความเร็วปานสายฟ้า
ผมเริ่มตั้งสติได้อีกครั้งหลังจากที่ได้ยินเสียงเจ้าหมาร้องหงิ๋งๆ
เจ้าหมาไม่เป็นอะไรมาก แต่วิ่งหางจุกตูดไปแล้ว
ใบพัดลมเฉียดเจ้าหมาไป แล้วก็ปักติดกับตอไม้ข้างทาง
นอกจากนี้มันยังเฉี่ยวต้นหูกวางข้างทางด้วย ทำเอาลำต้นแหว่งไปส่วนหนึ่ง


ผมเดินไปแงะเอาใบพัดลมออกจากตอไม้อยู่พักหนึ่ง
เล่นเอาเหงื่อตกไปไม่น้อย
มันเกิดอะไรขึ้นหรือนี่ พลังปราณที่เกิดขึ้นมันมาจากไหน
ทำไมมันถึงได้รุนแรงเช่นนี้
ใบพัดลม ซึ่งปกติแตกง่าย
แต่ทำไมถึงไม่มีรอยร้าวเสียหายแม้แต่น้อย
ผมสับสมกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ในใจก็นึกถึงคำคมในหนังเรื่อง Spider man
"อำนาจอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง"