สะพานเป้เที่ยว นครวัด นครธม ฯลฯ 3 วัน 2 คืน [2,900฿/คน] @Siem Reap, Cambodia >>> 12-14 ก.ย. 57<<<
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก่อนอื่นขอเล่าถึงที่มาที่ไปก่อนนะครับ
เรื่องเกิดจากตอนพวกเรานั่งรถไปบริจาคของให้เด็กด้อยโอกาศที่ ร.ร. ทุรกันดารแห่งหนึ่งระหว่างทางเราก็พูดคุยไปเรื่อยเกี่ยวกับ แหล่งท่องเที่ยวต่างๆ และแล้วมีรุ่นน้องคนหนึ่งจุดประเด็นขึ้นมา "พี่เคยไปนครวัดมายังพี่ ผมนะโคตรอยากไปเลย" ผมจึงตอบกลับไปว่า พี่ก็ยังไม่เคยไปเหมือนกัน...ไปป่ะละ และก็คุยเรื่องอื่นๆ ต่อไม่ได้สนใจประเด็นนั้น จนเวลาผ่านไป 2 วันพวกเราได้เดินทางกลับ กทม. ด้วยความสงใสของผมเลยลองหาข้อมูลดูสิว่ามันจะเป็นยังไง (ลองหาข้อมูลจากใน Pantip เนี่ยแหละครับ cr.http://pantip.com/topic/31492351, http://pantip.com/topic/31334855)
โอโห...มันไม่แพงอย่างที่เราคิดเลย ดังนั้นจึงหาแนวร่วมครับ ได้มา 1 (คนจุดประเด็นนี้แหละครับ) แต่ถ้าเราจะไปกันสองคนมันจะเหงากันเกินไป เราต้องหาแนวร่วมเพิ่มครับ ชวนน้องอีกคนขาเที่ยว Backpack ได้มาอีกคน (ไม่มี Passport แต่อายุ 20 พอดีไปเมื่อเดือนก่อน รอดตัวไป) และจากการไปนั่งดริ้งค์ และปั่นของผม "เฮ้ย...ไปนครวัดป่าว มรดกโลกเลยนะเว้ย ไม่ได้ไปกันบ่อยๆนะเมิงไม่แพงด้วย" จึงได้เหยื่อร่วมชะตากรรมมาอีก 1 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(แต่ครับแต่ ไม่มี Passport และอายุยังไม่ครบ 20 ครับ จากหน้าตาและผมนึกว่ามันเกินจึงไม่ได้เติน วันแรกไปทำจึงทำไม่ได้ครับ ต้องไปพาผู้ปกครองไปด้วย โชคดีที่บ้านอยู่ กทม. เลยไม่ลำบากมากนัก "พวกเราจะเดินทางกันวันศุกร์" ได้ Passport วันพฤหัสครับเฉียดฉิวพอดี) วันรุ่งขึ้นผมจึงได้ทำการหา รร.ใน agoda โดยเน้นราคาถูกเป็นหลัก ให้ตกไม่เกินคนละ 200฿/คน/คืน ผมนั่งดูไปเรื่อยๆ และได้เลือก รร. นี้ครับ http://goo.gl/f5qQNb
ตกคนละ 190.75฿/คน/คืน พร้อมอาหารเช้า, สระว่ายน้ำ, อ่างอาบน้ำ และไม่ไกลจากแหล่งท่องเที่ยวมากนัก เราจึงพา 2 ชายโฉดที่ไม่เคยออกนอกประเทศปนะเดิมกันด้วย เขมร...
First Day
ในเมื่อทุกคนก็มีแต่ใจให้ไป...ไม่คิดอารัย (หน้าที่ในการหาข้อมูลแบบ งูๆ ปลาๆ จึงเป็นของผม...และไปตายเอาดาบหน้า)
พวกเรานัดเจอกันที่ มหาลัย เวลา 11.00 น. ครับ (ที่ไม่ได้ไปเร็วกว่านั้นเพราะติดเรียนช่วงเช้ากันครับ) จึงทำให้เหลือตัวเลือกในการเดินทางไม่มากนัก ผมจึงได้ตัดสินใจไปรถตู้ อนุสาวรีย์-ตลาดโรงเกลือ (เพราะน่าจะเร็วกว่าเดินทางโดยรถบ่อน) โดยวางแผนวันแรกไว้คร่าวๆ ดังนี้ครับ
11.00 นัดเจอกันที่มหาลัย
11.15 นั่ง Taxi ไปอนุสาวรีย์
12.00 เริ่มออกเดินทางไป ตลาดโรงเกลือ
15.30 ถึงตลาดโรงเกลือ แลกเงิน, ทานข้าว, ตุนเสบียง
16.00 ข้ามด่านชายแดน หา Taxi ไปเสียมราบ
18.30 ถึง รร. เช็คอิน และออกไปเดินเล่นบริเวณรอบๆ หาข้าวทาน และกลับมาว่ายน้ำเล่นที่ รร.
แต่ความเป็นจริงชีวิตมันช่างโหดร้ายครับ นี้คือการเดินทางของพวกผมในวันแรกจัดไปแบบทุลักทุเล กันเลยทีเดียว
10.15 ผมมานั่งรอผู้ร่วมชะตากรรม แต่กว่าจะมากันครบปาเข้าไป 12.15 ครับ พวกเราจึงไม่รีรอ รีบเดินไปหน้ามหาลัยเรียก Taxi ไปอนุสาวรีย์ทันที
12.45 ถึงอนุสาวรีย์ รีบเดินไปหาซื้อตั๋วครับ "ป้าคนขายตั๋วบอก 20 นาที รถออกน้อง" โอเคครับเลยเดินไปหาของกิน และมานั่งรอครับ
13.10 ได้ขึ้นรถครับเตรียมออกเดินทาง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่พอเราขึ้นรถข้างหลังรถเอากระเป๋าไปวางไม่ได้ครับได้แค่ยัดใต้ที่นั่ง พวกเรามาพร้อมกระเป๋าคนละ 1 ใบ และผมมาพร้อมกับ กระเป๋ากล้อง, ขาตั้งกล้อง และกระเป๋าเดินทางผม deuter 55L+10 ครับไม่ได้ใส่ของแยะนะแต่ใบมันใหญ่ และผมเป็นคนตัวใหญ่ มันช่างทรมานใช่เล่น...แต่เราเรียน รด. มาเราต้องอดทนคิดในใจทนไปแค่ 3 ชม. เองเดี๋ยวก็ถึงแค่ 237 km. เอง พอมาถึงลาดกระบัง ผมจึงหลับไปโดยปริยาย...
15.15 ผมตื่นขึ้นมา พร้อมสงสัยว่าเราถึงไหนแล้วคงใกล้แล้วมั้ง พร้อมมองออกไปนอกกระจกเพื่อหาคำตอบว่าถึงไหนแล้ว และพอจับใจความได้ว่า อยู่ในเขตอำเภอ พนมสารคาม จึงนั่งมองหลักกิโลเมตรตรงด้านหน้า 120 !!! "ให้ตาย 2 ชม. วิ่งมา 113 km." เงิบ...ไปดิครับเรื่องเวลา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จังหวะนั้นนอนไม่หลับล่ะกังวนว่าจะไปถึงกี่โมง แต่ก็ทำไรไม่ได้เลยนั่งมองทางไปเรื่อยๆ ผ่านถนนที่มีอีกฝั่งที่ใหม่กริ๊บแต่ไม่มีรถวิ่ง แต่มาวิ่งฝั่งเดียวกับผมและสวนเลนกัน ทำให้เหลือ 1 ช่องการจราจร...เอาเข้าไปชีวิต ทำไมพวกเมิงไม่วิ่งฝั่งโน้นกันมาทำไมฝั่งนี้ แอบคิดในใจ จนความกระจ่าง...อ๋อเค้ายังสร้างไม่เสร็จ แต่อีกไม่กี่อึดใจพี่คนขับก็ถึงกลับทำให้ผมช๊อค "พี่แกเลี้ยวเข้าปั๊ม NGV" นั้นโดนอีก 15-20 นาทีอีกแล้วสินะ ระหว่างพวกเราลงไปนั่งรอรถเติมแก๊ส ก็นั่งคุยกันว่าต้องทำเวลาหน่อยตอนไปถึงจนเวลาล่วงเลยไปเรื่อย...
17.15 พวกเรามาถึงตลาดโรงเกลือครับ พอลงจากรถได้เราไม่รีรอครับรีบจ้ำอ้าว เดินไปทาง K. Bank ทันที พอไปถึงผมจึงให้น้องๆ ไปหาร้านข้าว และผมจะไปแลกเงินเป็น $ (us dollar) จังหวะนั้นไม่คิดเรื่องเรทละครับเพราะไม่ได้แลกเยอะแยะ ไปที่ตู้ money exchange ของกสิกร ทันทียื่นเงินไปพร้อมบอกพี่ครับผมของเป็น 20, 10, 5, 1 นะครับ พี่เค้าบอกกลับมาว่าพี่มีแต่ 100 กับ 1 บอกลองไปถามข้างในดูนะมีแบงค์เล็กไหม พอเข้าไปก็รีบเดินไปถามที่เค้าเตอร์เลยครับ มีแต่ 100$ เลยแนะนำผมให้เดินไปแลกที่ ธ.กรุงไทย ผมเลยเดินย้อนขึ้นไป ธ.กรุงไทย บอกเหมือนเดิมคำตอบที่ได้กลับมา ไม่มีแบงค์ 1$ นะเอาเข้าไปชีวิต...เลยแลกมาส่วนหนึ่ง และเดินกลับมาที่กสิกรมาแลก 1$ พอแลกเสร็จจึงได้เดินไปหาร้านข้าวทานกัน รีบกินกันสุดชีวิต และเดินมา 7-11 เพื่อตุนเสบียง
17.50 เราเดินตามเพื่อนบ้าน (คนกัมพูชา) ข้ามทางรถไฟไป และเจอด่านอยู่ทางซ้ายมือครับไม่มีคนไทยเดินเข้าเลย เลยรีบเดินเข้าไปเลยครับทำเวลาสุดๆ พอเลยด่านไทยมาหน่อยเท่านั้นหละครับ 2 ข้างทาง เหล้า, บุหรี่, บ่อน ระหว่างที่เราเดินผ่านบ่อนก็เจอ คุณลุง คุณป้า เดินออกมาจากบ่อน ใบหน้าบอกบุญไม่รับกันซักเท่าไหร่ ทะยอยกันออกมาประปราย พอถึงด่านของกัมพูชา ด้วยความที่ไปตอนเย็นแล้วจึงไม่ค่อยมีพวกต่างชาติเข้าแล้ว และไม่มีป้ายอะไรบอก แทบจะมองไม่ออกเลยว่านี้คือด่านนะเหมือนตึกอะไรซักอย่างโทรมๆ ต่างกับบ้านเราโดยสิ้นเชิง ระหว่างที่เขียนบัตรขาเข้า เจ้าหน้าที่ก็ถามตลอด จะไปไหน, มีรถรึยัง, ต้องการรถไหม ผมจะกลับเสียมเรียบพอดี ผมเลยถามว่าเท่าไหร่พี่แกบอก 1,600฿ เลยบอกแกไปว่า ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวลองไปหาดูข้างหน้าครับ และก็มาจ๊อบขาเข้าประเทศเขา ระหว่างที่ผมยืนรอคนอื่นๆ ก็มีนายหน้าเดินมาถามว่า "ไปไหนครับ มีรถรึยัง ต้องการรถไหมครับ" ผมเลยลองถามไปว่าเท่าไหร่ เค้าบอก 1,500 ผมเลยบอกไม่เป็นไรครับเดี๋ยวลองไปหาดูเอาข้างหน้า พี่แกเลยบอกพี่ต้องการราคาเท่าไหร่อะครับ ผมทำท่าไม่สนใจ แกเลยบอก 1,200 บาท ผมเลยบอกเดี๋ยวขอคุยกะเพื่อนก่อน พอผมคุยกันเสร็จเลยเดินไปถามแกบอก เอางั้นถ้างี้ ถ้าผมไปและผมให้มารับกลับด้วย และเพื่อให้พาเที่ยวพรุ่งนี้ด้วยแต่ต้องลดราคาให้ผมนะ แกบอกเลยกลับมาว่า ขาไปมันต้องจ่าย ตร. ผมลดให้ไม่ได้จิงๆ แต่ขากลับผมลดให้เหลือ 1,000 และถ้า พรุ่งนี้พาเที่ยว 700 ผมก็อืมโอเค เพราะด้วยความที่มันเริ่มมืดแล้ว และเราก็ไม่รู้ข้างหน้าจะมีรถรึป่าวเลยตกลงไป แกเลยพาเดินไปที่รถที่มีคนขับรออยู่ จึงเพ่งรู้ว่าแกเป็นนายหน้า 555+
อันนี้นามบัตรนายหน้าคนนั้นครับ
18.10 เราเริ่มออกเดินทางจากปอยเปต ไป เสียมราบ ตอนเราขึ้นรถนั้นท้องฟ้ามือสนิทแล้วครับ พอขับมาได้ซักพักพี่คนขับแกก็เปิดเพลงเขมรริมิค เป็นแบบจังหวะเพลงตืดผสมกับภาษาเขมร และแกก็หันมาบอกผม "This Cambobia remix song." ผมก็ฮาดีคับ เลยบอกแกให้จอดรถแปปนึงบอกขอหยิบของหลังรถหน่อย แกก็รีบจอดให้เลย ผมลงมาหยิบลำโพงมินิ ตอนแรกกะเอามาเปิดเพลงพวกผมฟัง แต่น้องบอกฟังเพลงเค้าก็ได้พี่ก็ตืดดีนะ ผมก็จัดไป! ตอนแรกมันก็ มันดีอยู่หลอก พอนั่งไปได้ซักพักมันเริ่มปวดหูเลยบอกพี่แกผมขอเปิดเพลงพวกผม ผมเลยเปิดเพลงสากลฟังไปเรื่อยๆ ครับ หลับๆตื่นๆตลอดทางตื่นมาทีลุ้นที รถบรรทุกแต่ละคันโคตรจะน่ากลัว ไม่มีไฟท้ายบ้าง, ยางหายไปเส้นนึงบ้าง, อยากจะจอดก็จอดบ้าง อีกฝั่งแซงมาบ้าง บวกกับนั่งไปตอนกลางคืนถนนมืดสนิท ไม่มีไฟข้างทาง และเป็นถนนเลนท์เดียว (ไป 1 กลับ 1) จึงมีรถแซงสวนมาเป็นปกติ ลองนึกภาพถนนบ้านเราตามต่างจังหวัดอะครับที่ไม่ค่อยมีคนสันจรเวลากลางคืน แต่นี้ถนนหลักรถมีไปมาบ้างแต่ไม่มีไฟข้างทาง มองไปทางซ้าย-ทางขวา ไม่เห็นอะไรเลย ผ่านไปประมาน ชั่วโมงครึ่งผมถามแกว่าอีกไกลไหมแกบอกอีกประมาน 1 ชั่วโมง 25 นาที ผมก็โอเค งั้นเรานอนต่อแถะ 5555+ และซักพักแกก็ถามว่าอยากเข้าห้องน้ำไหม ผมบอกพวกผมไม่ปวด แกก็ถามอีกแวะห้องน้ำไหม มีขนมขาย มีเบียร์ขายนะ ผมก็บอกถ้าแกปวดก็แวะเลยไม่ต้องเกรงใจ เราแวะกันอยู่ซักพัก และเราก็เดินทางกันต่อ
21.15 เรามาถึงเสียมราบ กันแล้วครับพอเข้าเขตตัวเมืองรู้ได้เลยทันทีว่านี้คือเมืองเค้า เพราะจากถนนเลนท์เดียว เป็นถนน 2 เลนท์ และมีทางคู่ขนานอีก มีไฟข้างทางมี รร. ตามข้างทาง และพี่แกก็พาเรามาส่งที่ Bus Station เพื่อนั่ง ตุ๊กๆ ไปที่ รร. โดยบอกพวกเราว่า ไม่ต้องจ่ายเพิ่มมันรวมอยู่ในค่าเดินทางแล้ว เราก็สงสัยทำไมไม่ไปส่งเราที่ รร. เลย รึแกไม่รู้ รร. อยู่ไหนเราก็ไม่ได้อะไรในเมื่อมัน ฟรี! ก็นั่งๆไป ก่อนลงรถแกมีขอ trip ก็เอาๆให้ไป 2$ และเราก็นั่งตุ๊กๆ ไป รร. กันสองคัน พอไปถึง รร. ตุ๊กๆ แกก็ขายของเลยครับทีนี้ถาม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พรุ่งนี้จะไปเที่ยวไหน ไปไหนบ้าง ผมก็บอกยังไม่วางแผนไว้ แกบอกงั้นเดี๋ยว พน. แกจะกลับมาพร้อมแผนที่ และพร้อมถามผมว่าจะไปกี่โมง ผมบอกไม่เป็นไรผมยังไม่แน่ใจ แกก็ตื้อไม่เลิกผมเลย ลองถามแกว่าเท่าไหร่แกบอก มันต้องดูก่อนว่าไปที่ไหนบ้าง ใกล้-ไกล ผมเลยถามว่าประมานเท่าไหร่แกอึดออด ผมเลยย้ำว่าเท่าไหร่เอาแค่ประมาณ แกบอก 800 ผมเลยบอกไอ่นายหน้าที่ด่านบอกแค่ 700 เองและเป็นรถยนต์ด้วย แกบอกมันถูกมากเลยนะผมเลยจะเดินเข้า รร. แกก็เดินมาบอกแบบแกก็มีรถยนต์นะถ้าจะเอา 700 บาทก็ได้แต่ไม่มีน้ำแถวให้นะ ผมเลยบอกขอคิดดูก่อนนะ มีเบอร์ไหมไว้ผมโทรหา ผมขอคุยกะเพื่อนก่อน ตอนแรกเหมือนจะปิดการขายให้ผมซื้อให้ได้แต่ผมไม่เอาเลยบอกผมไม่ได้ตกลงอะไรด้วยนะ แกก็บอกเนี่ยคนขับอะเป็นเพื่อนแก พอวันกลับอะแกมารับไป Bus Station และได้โทรบอกให้คนขับมารับพวกเราได้เลย ผมก็เลยบอกอ๋อไม่เป็นไร รร. มีบริการตุ๊กๆฟรี ไปส่งและผมก็นัดเวลากับเขาไว้แล้วว่ากี่โมง และผมก็จะเดินเข้า รร. แกเลยบอกโอเค งั้นเอาเบอร์ไว้ ถ้ายังไงโทรไปบอก ผมก็เอาเบอร์มาไว้และก็แกก็บอก รหัสประเทศมา (รหัสไรผมจำไม่ได้ล่ะ...และผมก็คิดในใจกรูจะโทรหาเมิงได้ไง กรูไม่ได้เปิดโรมมิ่งมา) ระหว่างที่เราได้คุยกับตุ๊กๆ พนักงานก็ออกมาหา และยืนรอต้อนรับเราหน้า รร. ผมหันไปเห็นเลยพยามจบการสนทนา และเข้า รร.
นี้ภาพบรรยากาศ โรงแรมครับผม...
to be continued soon...
[CR] สะพานเป้เที่ยว นครวัด นครธม 3 วัน 2 คืน [2,900฿/คน] @Siem Reap, Cambodia > 12 ก.ย. 57 <
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
First Day
ในเมื่อทุกคนก็มีแต่ใจให้ไป...ไม่คิดอารัย (หน้าที่ในการหาข้อมูลแบบ งูๆ ปลาๆ จึงเป็นของผม...และไปตายเอาดาบหน้า)
พวกเรานัดเจอกันที่ มหาลัย เวลา 11.00 น. ครับ (ที่ไม่ได้ไปเร็วกว่านั้นเพราะติดเรียนช่วงเช้ากันครับ) จึงทำให้เหลือตัวเลือกในการเดินทางไม่มากนัก ผมจึงได้ตัดสินใจไปรถตู้ อนุสาวรีย์-ตลาดโรงเกลือ (เพราะน่าจะเร็วกว่าเดินทางโดยรถบ่อน) โดยวางแผนวันแรกไว้คร่าวๆ ดังนี้ครับ
11.00 นัดเจอกันที่มหาลัย
11.15 นั่ง Taxi ไปอนุสาวรีย์
12.00 เริ่มออกเดินทางไป ตลาดโรงเกลือ
15.30 ถึงตลาดโรงเกลือ แลกเงิน, ทานข้าว, ตุนเสบียง
16.00 ข้ามด่านชายแดน หา Taxi ไปเสียมราบ
18.30 ถึง รร. เช็คอิน และออกไปเดินเล่นบริเวณรอบๆ หาข้าวทาน และกลับมาว่ายน้ำเล่นที่ รร.
แต่ความเป็นจริงชีวิตมันช่างโหดร้ายครับ นี้คือการเดินทางของพวกผมในวันแรกจัดไปแบบทุลักทุเล กันเลยทีเดียว
10.15 ผมมานั่งรอผู้ร่วมชะตากรรม แต่กว่าจะมากันครบปาเข้าไป 12.15 ครับ พวกเราจึงไม่รีรอ รีบเดินไปหน้ามหาลัยเรียก Taxi ไปอนุสาวรีย์ทันที
12.45 ถึงอนุสาวรีย์ รีบเดินไปหาซื้อตั๋วครับ "ป้าคนขายตั๋วบอก 20 นาที รถออกน้อง" โอเคครับเลยเดินไปหาของกิน และมานั่งรอครับ
13.10 ได้ขึ้นรถครับเตรียมออกเดินทาง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ พอมาถึงลาดกระบัง ผมจึงหลับไปโดยปริยาย...
15.15 ผมตื่นขึ้นมา พร้อมสงสัยว่าเราถึงไหนแล้วคงใกล้แล้วมั้ง พร้อมมองออกไปนอกกระจกเพื่อหาคำตอบว่าถึงไหนแล้ว และพอจับใจความได้ว่า อยู่ในเขตอำเภอ พนมสารคาม จึงนั่งมองหลักกิโลเมตรตรงด้านหน้า 120 !!! "ให้ตาย 2 ชม. วิ่งมา 113 km." เงิบ...ไปดิครับเรื่องเวลา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
17.15 พวกเรามาถึงตลาดโรงเกลือครับ พอลงจากรถได้เราไม่รีรอครับรีบจ้ำอ้าว เดินไปทาง K. Bank ทันที พอไปถึงผมจึงให้น้องๆ ไปหาร้านข้าว และผมจะไปแลกเงินเป็น $ (us dollar) จังหวะนั้นไม่คิดเรื่องเรทละครับเพราะไม่ได้แลกเยอะแยะ ไปที่ตู้ money exchange ของกสิกร ทันทียื่นเงินไปพร้อมบอกพี่ครับผมของเป็น 20, 10, 5, 1 นะครับ พี่เค้าบอกกลับมาว่าพี่มีแต่ 100 กับ 1 บอกลองไปถามข้างในดูนะมีแบงค์เล็กไหม พอเข้าไปก็รีบเดินไปถามที่เค้าเตอร์เลยครับ มีแต่ 100$ เลยแนะนำผมให้เดินไปแลกที่ ธ.กรุงไทย ผมเลยเดินย้อนขึ้นไป ธ.กรุงไทย บอกเหมือนเดิมคำตอบที่ได้กลับมา ไม่มีแบงค์ 1$ นะเอาเข้าไปชีวิต...เลยแลกมาส่วนหนึ่ง และเดินกลับมาที่กสิกรมาแลก 1$ พอแลกเสร็จจึงได้เดินไปหาร้านข้าวทานกัน รีบกินกันสุดชีวิต และเดินมา 7-11 เพื่อตุนเสบียง
17.50 เราเดินตามเพื่อนบ้าน (คนกัมพูชา) ข้ามทางรถไฟไป และเจอด่านอยู่ทางซ้ายมือครับไม่มีคนไทยเดินเข้าเลย เลยรีบเดินเข้าไปเลยครับทำเวลาสุดๆ พอเลยด่านไทยมาหน่อยเท่านั้นหละครับ 2 ข้างทาง เหล้า, บุหรี่, บ่อน ระหว่างที่เราเดินผ่านบ่อนก็เจอ คุณลุง คุณป้า เดินออกมาจากบ่อน ใบหน้าบอกบุญไม่รับกันซักเท่าไหร่ ทะยอยกันออกมาประปราย พอถึงด่านของกัมพูชา ด้วยความที่ไปตอนเย็นแล้วจึงไม่ค่อยมีพวกต่างชาติเข้าแล้ว และไม่มีป้ายอะไรบอก แทบจะมองไม่ออกเลยว่านี้คือด่านนะเหมือนตึกอะไรซักอย่างโทรมๆ ต่างกับบ้านเราโดยสิ้นเชิง ระหว่างที่เขียนบัตรขาเข้า เจ้าหน้าที่ก็ถามตลอด จะไปไหน, มีรถรึยัง, ต้องการรถไหม ผมจะกลับเสียมเรียบพอดี ผมเลยถามว่าเท่าไหร่พี่แกบอก 1,600฿ เลยบอกแกไปว่า ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวลองไปหาดูข้างหน้าครับ และก็มาจ๊อบขาเข้าประเทศเขา ระหว่างที่ผมยืนรอคนอื่นๆ ก็มีนายหน้าเดินมาถามว่า "ไปไหนครับ มีรถรึยัง ต้องการรถไหมครับ" ผมเลยลองถามไปว่าเท่าไหร่ เค้าบอก 1,500 ผมเลยบอกไม่เป็นไรครับเดี๋ยวลองไปหาดูเอาข้างหน้า พี่แกเลยบอกพี่ต้องการราคาเท่าไหร่อะครับ ผมทำท่าไม่สนใจ แกเลยบอก 1,200 บาท ผมเลยบอกเดี๋ยวขอคุยกะเพื่อนก่อน พอผมคุยกันเสร็จเลยเดินไปถามแกบอก เอางั้นถ้างี้ ถ้าผมไปและผมให้มารับกลับด้วย และเพื่อให้พาเที่ยวพรุ่งนี้ด้วยแต่ต้องลดราคาให้ผมนะ แกบอกเลยกลับมาว่า ขาไปมันต้องจ่าย ตร. ผมลดให้ไม่ได้จิงๆ แต่ขากลับผมลดให้เหลือ 1,000 และถ้า พรุ่งนี้พาเที่ยว 700 ผมก็อืมโอเค เพราะด้วยความที่มันเริ่มมืดแล้ว และเราก็ไม่รู้ข้างหน้าจะมีรถรึป่าวเลยตกลงไป แกเลยพาเดินไปที่รถที่มีคนขับรออยู่ จึงเพ่งรู้ว่าแกเป็นนายหน้า 555+
18.10 เราเริ่มออกเดินทางจากปอยเปต ไป เสียมราบ ตอนเราขึ้นรถนั้นท้องฟ้ามือสนิทแล้วครับ พอขับมาได้ซักพักพี่คนขับแกก็เปิดเพลงเขมรริมิค เป็นแบบจังหวะเพลงตืดผสมกับภาษาเขมร และแกก็หันมาบอกผม "This Cambobia remix song." ผมก็ฮาดีคับ เลยบอกแกให้จอดรถแปปนึงบอกขอหยิบของหลังรถหน่อย แกก็รีบจอดให้เลย ผมลงมาหยิบลำโพงมินิ ตอนแรกกะเอามาเปิดเพลงพวกผมฟัง แต่น้องบอกฟังเพลงเค้าก็ได้พี่ก็ตืดดีนะ ผมก็จัดไป! ตอนแรกมันก็ มันดีอยู่หลอก พอนั่งไปได้ซักพักมันเริ่มปวดหูเลยบอกพี่แกผมขอเปิดเพลงพวกผม ผมเลยเปิดเพลงสากลฟังไปเรื่อยๆ ครับ หลับๆตื่นๆตลอดทางตื่นมาทีลุ้นที รถบรรทุกแต่ละคันโคตรจะน่ากลัว ไม่มีไฟท้ายบ้าง, ยางหายไปเส้นนึงบ้าง, อยากจะจอดก็จอดบ้าง อีกฝั่งแซงมาบ้าง บวกกับนั่งไปตอนกลางคืนถนนมืดสนิท ไม่มีไฟข้างทาง และเป็นถนนเลนท์เดียว (ไป 1 กลับ 1) จึงมีรถแซงสวนมาเป็นปกติ ลองนึกภาพถนนบ้านเราตามต่างจังหวัดอะครับที่ไม่ค่อยมีคนสันจรเวลากลางคืน แต่นี้ถนนหลักรถมีไปมาบ้างแต่ไม่มีไฟข้างทาง มองไปทางซ้าย-ทางขวา ไม่เห็นอะไรเลย ผ่านไปประมาน ชั่วโมงครึ่งผมถามแกว่าอีกไกลไหมแกบอกอีกประมาน 1 ชั่วโมง 25 นาที ผมก็โอเค งั้นเรานอนต่อแถะ 5555+ และซักพักแกก็ถามว่าอยากเข้าห้องน้ำไหม ผมบอกพวกผมไม่ปวด แกก็ถามอีกแวะห้องน้ำไหม มีขนมขาย มีเบียร์ขายนะ ผมก็บอกถ้าแกปวดก็แวะเลยไม่ต้องเกรงใจ เราแวะกันอยู่ซักพัก และเราก็เดินทางกันต่อ
21.15 เรามาถึงเสียมราบ กันแล้วครับพอเข้าเขตตัวเมืองรู้ได้เลยทันทีว่านี้คือเมืองเค้า เพราะจากถนนเลนท์เดียว เป็นถนน 2 เลนท์ และมีทางคู่ขนานอีก มีไฟข้างทางมี รร. ตามข้างทาง และพี่แกก็พาเรามาส่งที่ Bus Station เพื่อนั่ง ตุ๊กๆ ไปที่ รร. โดยบอกพวกเราว่า ไม่ต้องจ่ายเพิ่มมันรวมอยู่ในค่าเดินทางแล้ว เราก็สงสัยทำไมไม่ไปส่งเราที่ รร. เลย รึแกไม่รู้ รร. อยู่ไหนเราก็ไม่ได้อะไรในเมื่อมัน ฟรี! ก็นั่งๆไป ก่อนลงรถแกมีขอ trip ก็เอาๆให้ไป 2$ และเราก็นั่งตุ๊กๆ ไป รร. กันสองคัน พอไปถึง รร. ตุ๊กๆ แกก็ขายของเลยครับทีนี้ถาม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
to be continued soon...