เราชื่อบี
มีผู้ใหญ่และเพื่อนร่วมงาน หลายท่านบอกเราเสมอว่า คนเราทุกคน มีนิยายความรักเป็นของตัวเอง เพียงแต่ใคร จะถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดหรือตัวอักษรยังไง ก็เท่านั้น!
แต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริง ที่ไม่ได้แต่งเติม
หวังว่าเค้าคงได้อ่านและรับรู้ความรู้สึกเราบ้าง ไม่ใช่คิดแต่ว่า เราร้ายกาจ และเอาแต่ใจตัวเอง
(เราคิดว่าเค้าอาจจะไม่ได้อ่าน เพราะเค้าชอบเล่นเกมส์และจีบผู้หญิงในเกมส์มากกว่า นั่งดราม่า)

เราอยู่กับความไม่แน่นอนมาตลอด เราสนิทกับตา ยาย แต่ท่านก็เสีย พอเราเริ่มมีแฟน แฟนเราประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เรามีเพื่อนสนิท เพื่อนเรากลับต้องมาไม่สบายและจากเราไป เราเหลือคนที่เข้าใจเรามากที่สุดคือคุณป้า แต่ป้าก็เพิ่งเสียเมื่อต้นปี มันทำให้เราอยากจะบ้าตาย เราไม่อยากจะอยู่แบบเจ็บปวด
เราตั้งกำแพงในตัวเองไว้สูง เราปิดตัวเองมาตลอด จนเราได้มารู้จักเค้า...........
เรามองกลับไปแล้ว มันทั้งมีความสุขและเจ็บปวด

ขอเข้าเรื่องเลยคะ ก่อนหน้านี้เราเรียนและทำงานอยู่อังกฤษ เรารู้จักผู้ชายคนนึงชื่อ คุณพีท ซึ่งอายุน้อยกว่าเราประมาณ 3-4ปี  พอกลับมาเริ่มต้นที่เมืองไทย เรารู้สึกไม่มั่นใจและทุกอย่างใหม่หมด เราเครียด เราเศร้า เพราะเหมือนเราไร้ที่พึ่ง เนื่องจากเราไม่ค่อยสนิทกับครอบครัว พ่อแม่เรามักจะขีดเส้นให้เราเดิน เราจึงต้องผลักดันตัวเอง  ให้ได้รางวัล ให้ได้เป็นแถวหน้า เพื่อที่ว่าวันนึงครอบครัวเราจะได้ยอมรับตัวเรา และแฟนเราได้ เราพยายามทำทุกอย่าง
เราเคยบอกพีทว่า เราจะโตไปด้วยกัน จูงมือไปด้วยกัน ถ้าเราแพ้ พีทแพ้ ถ้าเราชนะ พีทชนะ และขอให้เข้าเข้าใจเราด้วยว่า ทุกสิ่งอย่างในชีวิต ได้มาอย่างไม่ง่าย

เค้าอาจจะยังอยากมีชีวิตในวัยเดียวกัน ที่ไม่ต้องแบกรับภาระ และอุ้มปัญหาอย่างเราไว้ เค้าเคยทำเราหมดตัว เคยโกหกเรา เคยเห็นแก่ตัวต่อหน้าต่อตาเรา แต่เราคิดแค่ว่า เค้าอาจจะยังเด็กมั๊ง เราพยายามหาเหตุผล มาโต้แย้งตัวเราเอง และหลอกตัวเราเองตลอดว่า สักวันนึงมันจะดีขึ้น คู่รักทุกคู่มีปัญหา ไม่มีคู่ไหน หวานซึ้งเหมือนในละคร

เมื่อปลายปี ที่แล้ว เค้าไล่เราออกไปจากชีวิตเค้า เราก็โอเค เพราะเราก็เบื่อกับความไม่มีแก่นสาร ความโกหก การเห็นแก่ตัว และการไม่รู้จักโตของเค้า
เราหาเงินได้มากกว่าเค้า เราไม่เคยดีมาน ว่าของที่จะให้เราต้องเป็นของมีราคาแพง เค้าเคยซื้อหมีตัวละ 299 บาท ให้เรา เราไม่ได้นึกถึงราคา เราคิดว่ามันมีคุณค่าทางใจมากกว่านะ
ของที่เราจะให้เค้า ต้องเป็นของดีที่สุด ทั้งอาหารหรือขนม มันต้องมาจากฝีมือเรา แน่นอนของขวัญด้วย ต้องเป็นของที่ดีที่สุด และพิเศษที่สุด แต่เค้าไม่เคยนึกถึงเราในจุดนี้เลย
ณ ตอนนั้น บ้านเค้ามีปัญหาเรื่องการเงิน เราก็เข้าใจนะ แอบน้อยใจบ้าง แต่ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวเค้าจะเสียใจ เราอยากให้เค้าคบเราแบบสบายๆ

เราเป็นคนมีเป้าหมาย แต่คุณพีท ดูเหมือนจะยังเป็นเด็ก ไม่ทุกร้อน ไร้เป้าหมาย มีชีวิตไปวันๆ ตั้งแก๊งค์กับน้องๆ เพื่อเก็กโชว์หญิง แน่นอน เราเปลี่ยนเค้าไม่ได้ และไม่ต้องการจะพูดถึง
เค้าทำงานกับครอบครัว ซึ่งไม่ต้องแข่งกับใคร หรือเดือดร้อน อยากได้อะไรก็ขอพ่อแค่นั้น  แต่งานสายเรามันไม่ใช่ ทุกอย่างต้องตบตี แย่งซีน กดดัน สารพัด เราเลยรู้สึกอยู่กับเค้าแล้วสบายใจ ไม่ต้องไขว่คว้า เหมือนเราได้พักผ่อน
ลืมบอกไป เราเป็นนักออกแบบ เราเป็นนักล่ารางวัล แต่เราไม่อยากจะเชื่อเลย ตัวเราต้องมาเจอนักล่าผู้หญิง อิอิ

หลังจากเลิกกันไป เค้าแอบเช็คข้อมูลเรา emailหาเรา เราไม่รู้ว่าเพราะอะไร จนวันนึง เราได้เห็นemailของเค้า เราเลยเขียนกลับไปด่าว่า จะเขียนมาทำไมอีก เค้ากะเราตายจากกันไปแล้ว
เค้าคงยัง ไม่รู้สึกอะไรเห็นชีวิตเราเป็นของเล่นเหมือนเดิน

เค้าบอกว่าการเขียนหาเรา มันบรรเทาให้เค้าหายคิดถึง แต่พวกคุณรู้ไหม เค้ามีคนอื่นไปแล้ว!!!

อยู่มาวันนึง เราคิดว่า เราอยากให้เค้าตัดเราซะที เราเลยโทรไปคุยกับเค้าดีๆ โทรไปทางLine และเค้าก็ให้เบอร์เรามา แต่เป็นเบอร์ปลอม ซึ่งเราไม่รู้จริงๆว่าทำไมต้องโกหกซ้ำซาก

เราพยายามหาคำตอบ ก็ได้คำตอบมาว่า แฟนเค้าก็เด็กคล้ายกัน ปัญหาหลายๆอย่าง เค้าไม่สามารถคุยกับแฟนได้ เค้าคุยกับเราแล้วสบายใจกว่า เค้าเลยอยากคุยกับเรา ไม่ใช่เพราะเราพิเศษแต่อย่างใด

แต่อย่าลืมดิ!! มันเป็นความเห็นแก่ตัวที่สุด เค้าคิดบ้างไหมว่าเราจะรู้สึกยังไง

เรากลับไปคุยกับเค้า2วัน คือเรื่องงานที่เราไม่เคยคุยให้ใครฟัง เรื่องชีวิต เรื่องหลายๆเรื่อง เรากลับไปคุยให้เค้าฟังอีก อารมณ์คล้ายๆคนคุ้นเคย เรารู้สึกที่มันจุกอยู่ที่อกมานาน มันได้ระบายออกมา จนเราแอบน้ำตาไหล แต่ในขณะเดียวกัน เราก็รู้สึกเครียดลงกระเพาะ และ panicไปด้วย
เพราะเรารู้นิสัยเค้าดี เค้าปากแข็ง

แน่นอน เรากำลังคิดว่า จะโดนโกหกอะไรอีก และเราคิดว่าผู้หญิงของเค้าไม่รู้เรื่องนะ คนใหม่ของเค้าไม่ผิด เราเลยตัดสินใจบอกเค้าว่า ขอให้เป็นคืนสุดท้ายที่เราได้คุยกัน และพอเถอะ เรารู้สึกอธิบายไม่ถูก เหมือนมันเป็นความสุขที่กดดัน ทำให้เราปวดหัว ว่าตัวเองกำลังเลว และกำลังทำลายความรักอีกคนนึงอยู่
สุดท้าย เค้าพูดกับเราว่า ขอให้เราเป็นเพื่อนทางLine
ซึ่งเราก็โรคจิตพอควร บอกเค้าว่า ไม่มีใครรู้จักเค้าดีเท่าเราหรอก เค้าเห็นแก่ตัว เราคงเป็นได้แค่กิ๊กในLine แล้วเราก็ปล่อยให้มันจบ เพราะเราไม่อยากโดนแฟนเค้าจับได้ เพราะแค่ความเห็นแก่ตัวของเค้า

สุดท้ายนี้ เราเหมือนคนโง่มาตลอด แต่เค้าคงได้egoมากขึ้น เพราะเค้าโกหกเราได้เนียนทุกเรื่อง
แต่เราอยากจะขอบคุณตัวเราเอง ที่มีคุณธรรมและจิตสำนึกพอ ที่ไม่ทำลายความรักของใคร

เราแค่อยากฝากเพลงนี้ให้เค้า เราบอกเค้าเสมอว่า เราอยากให้เค้าเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุด โดยที่เราจะรักเค้าตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า แต่เราก็เป็นได้แค่เพียงตัวตลก โดยหลอกซ้ำๆ
http://www.youtube.com/watch?v=yzQ9VrnNQLQ