ถือเป็นละครแนวสืบสวนสอบสวนที่สนุกมาก ให้คนดูคาดเดาการฆาตกรรมอย่างคาดไม่ถึง และจบลงด้วยคนร้ายตาย พระเอกนางเอกได้ครองรักกันอย่างมีความสุข
เมื่อวานดูตอนจบแล้ว แอบคิดเล็ก ๆ ว่า ถ้าเป็นเหตุการณ์จริง นางเอก หรือแม้แต่พระเอก หรือแม้แต่ทุกคนในเหตุการณ์จะยินดีดังฉากจบเช่นนั้นหรือไม่ มโนสำนึก และจิตใจที่แท้จริงของคนเรา เจ้าบ่าว คนที่เคยคิดจะใช้ชีวิตร่วมกัน (ซึ่งถึงแม้จะเป็นคนร้าย) ตายไปอย่างปัจจุบันทันด่วน นางเอกสามารถยิ้มออกมาได้ในนาทีนั้นหรือ คนในเหตุการณ์จะคลายความตกตะลึง แสดงความยินดีกับนางเอกพระเอกได้จริงหรือ
รวมถึงเหตุการณ์ฉากแย่งปืนกัน ปลายฝน และคุณหญิงจุ๋ม และผู้ช่วยพระเอก (ขอโทษที่จำชื่อไม่ได้) ผลักคนร้ายให้คนถูกรถชน จะไม่มีความผิดตามกฎหมายเลยหรือ ตามกฎหมาย แม้ว่านักโทษประหารถูกฆ่าตาย คนฆ่าย่อมมีความผิด
ไม่เคยอ่านฉบับนิยายค่ะ เลยไม่รู้ว่า เหตุการณ์ในละคร เป็นปรับเปลี่ยนตอนการเขียนบทโทรทัศน์ หรือเป็นของผู้ประพันธ์ แต่อยากแสดงความคิดเห็นว่า ผู้จัดละครควรคำนึงถึง มโนสำนึก ตามธรรมชาติของจิตใจคนด้วยค่ะ เด็ก ๆ เยาวชนที่ยังอ่อนประสบการณ์ชีวิตดูแล้วจะได้ไม่เข้าใจไปว่า "เราควรยินดีเมื่อคนที่เราเกลียดชังประสบเคราะห์กรรม หรือเสียชีวิต" ดังเช่นสังคมไทยเราเป็นอยู่ทุกวันนี้
ทุกวันนี้ไม่สามารถนั่งดูละครทุกเรื่องกับลูกได้ แต่พอดูด้วยกันแล้ว เราก็ต้องแนะนำลูกว่า สิ่งที่แสดงออกในละคร เรียกว่าขาดมโนธรรม และมโนสำนึกอย่างมาก ตั้งกระทู้นี้มา อาจถูกหลายท่านที่ไม่เห็นด้วยโจมตี ต้องขออภัยด้วยนะคะ
จากความเห็นมนุษย์ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง
ละคร รักออกฤทธิ์ จบเมื่อวานอย่างแฮปปี้ พระเอกนางเอกหน้าบานกอดกัน เบื้องหน้าศพเจ้าบ่าว
เมื่อวานดูตอนจบแล้ว แอบคิดเล็ก ๆ ว่า ถ้าเป็นเหตุการณ์จริง นางเอก หรือแม้แต่พระเอก หรือแม้แต่ทุกคนในเหตุการณ์จะยินดีดังฉากจบเช่นนั้นหรือไม่ มโนสำนึก และจิตใจที่แท้จริงของคนเรา เจ้าบ่าว คนที่เคยคิดจะใช้ชีวิตร่วมกัน (ซึ่งถึงแม้จะเป็นคนร้าย) ตายไปอย่างปัจจุบันทันด่วน นางเอกสามารถยิ้มออกมาได้ในนาทีนั้นหรือ คนในเหตุการณ์จะคลายความตกตะลึง แสดงความยินดีกับนางเอกพระเอกได้จริงหรือ
รวมถึงเหตุการณ์ฉากแย่งปืนกัน ปลายฝน และคุณหญิงจุ๋ม และผู้ช่วยพระเอก (ขอโทษที่จำชื่อไม่ได้) ผลักคนร้ายให้คนถูกรถชน จะไม่มีความผิดตามกฎหมายเลยหรือ ตามกฎหมาย แม้ว่านักโทษประหารถูกฆ่าตาย คนฆ่าย่อมมีความผิด
ไม่เคยอ่านฉบับนิยายค่ะ เลยไม่รู้ว่า เหตุการณ์ในละคร เป็นปรับเปลี่ยนตอนการเขียนบทโทรทัศน์ หรือเป็นของผู้ประพันธ์ แต่อยากแสดงความคิดเห็นว่า ผู้จัดละครควรคำนึงถึง มโนสำนึก ตามธรรมชาติของจิตใจคนด้วยค่ะ เด็ก ๆ เยาวชนที่ยังอ่อนประสบการณ์ชีวิตดูแล้วจะได้ไม่เข้าใจไปว่า "เราควรยินดีเมื่อคนที่เราเกลียดชังประสบเคราะห์กรรม หรือเสียชีวิต" ดังเช่นสังคมไทยเราเป็นอยู่ทุกวันนี้
ทุกวันนี้ไม่สามารถนั่งดูละครทุกเรื่องกับลูกได้ แต่พอดูด้วยกันแล้ว เราก็ต้องแนะนำลูกว่า สิ่งที่แสดงออกในละคร เรียกว่าขาดมโนธรรม และมโนสำนึกอย่างมาก ตั้งกระทู้นี้มา อาจถูกหลายท่านที่ไม่เห็นด้วยโจมตี ต้องขออภัยด้วยนะคะ
จากความเห็นมนุษย์ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง