เหนื่อยกับฝันตัวเอง ควรทำไงต่อกับชีวิตดี

คือมันยาวมากๆ แต่อยากระบายมากกก เราเครียดจริงๆ

สมัยอยุ่ม.ต้น เราอยู่รร.เอกชนชื่อดัง เป็นท้อปๆของห้อง ทุกคนมองเราเป็นเดกเรียน
ซึ่งเรารู้ตัวว่าไม่ใช่ เราหนักบันเทิง ดูหนังฟังเพลง เล่นเกม โซเชี่ยล แต่ตอนนั้นยังแอ้บอยู่ว่ากุเรียนพิเศษเยอะ อ่านหนังสือเยอะ
คือแปลก55555555 แต่เกรดดี 3.9 ขึ้น เกรดมาจากทั้งส่วนคะแนนเก็บ นี่ส่งงานเป๊ะคนแรกๆ ตั้งใจทุกงาน ถึงบางงานจะไม่ค่อยมีประโยชน์ก้เหอะ
ส่วนสอบก็ทำได้ดี อาศัยตั้งใจเรียนในห้อง เน้น กุต้องเข้าใจตั้งแต่เรียนในคาบ  พอออกจากห้องเรียน หนังสือคืออะไรไม่รู้จัก  เรียนพิเศษมั่งตามกระแส
ไม่เคยทวน อ่านก่อนสอบบ้าง เต็มที่ไม่เกิน 2-3 ชมต่อวิชา มากกว่านั้น กระอัก  

เพราะทำแบบนี้แล้วเกรดดีมันเลยทำให้คิดว่ากุเก่ง  แต่ไม่ใช่ เฟลกับสอบมหิดลและเตรียม ได้เตรียมอันดับร่วม 1200  ตอนนั้นคนสอบ 8000 กว่าๆ
ก่อนสอบเตรียมนี่เรียนพิเศษเยอะ แต่ไม่เคยอ่านทำโจทย์เองเลย

พอขึ้นม.4 ย้ายรร.มาสายวิทย์ในห้องกิ้ฟ รร.รัฐชื่อดัง แต่ไม่ใช่เตรียมกับมหิดล
เราเริ่มมีความฝันอยากเรียนทันตะ อ่านประสบการณ์ทั้งเตรียมสอบกสพท เรียน จนถึงทำงาน และเงื่อนไขการสอบครบถ้วนจนมั่นใจว่ามีจุดหมายเด่นชัด

และเมื่อดูว่ากสพท. ไม่ใช้เกรดเลย เราเลยตัดสินใจทิ้งเกรดตั้งแต่ม.4เทอม1 คิดว่าเกรดดีไม่ได้หมายถึงสอบได้ มีประสบการณ์จากม.ต้นแบบเกรดสวยมาก แต่สอบก้ไม่ติด เลยคิดเอาเวลาไปเตรียมสอบกสพทเลยดีกว่า
เจาะรายละเอียดไปถึง นน.แต่ละวิชาที่สอบ  แนวข้อสอบ จะเรียนพิเศษ อ่านเอง ซื้อนสอะไรยังไงสำหรับการสอบนี้
แน่นอนว่าการเตรียมแบบนี้ก็เปนสิ่งดี แต่สิ่งที่ควรเตรียมกว่าคือเนื้อหาในการสอบจริงๆ แบบนั่งอ่านหนังสือ ทวนของเก่า ทำโจทย์ ซึ่งเราทำไม่ได้
ส่วนนึงเพราะเราเหลวไหลกว่าเดิมมากๆๆๆๆๆๆ

แน่นอนว่าพอขึ้นสายวิทย์ ย้ายรร. ทั้งห้องและทั้งรร. เก่งกว่าเดิม รู้ตัวอยุ่แล้วว่าต้องดรอปลงเป็นธรรมดา แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
เพิ่งรู้ตัวจริงๆจังๆว่าสิ่งที่เราชอบดันเป็นของสายศิลป์ แต่แอบมีแค่ชีวะกับเลขที่ชอบเพิ่มมาจากสายศิลป์ ซึ่งที่ชอบนี่ก้ไม่ได้ดีเท่าไร
ม.4 เราทุ่มกิจกรรมหนักมากกก และยังติดโซเชี่ยลงอมแงมขาดไม่ได้สัก 10 นาที ไปขี้ยังต้องพกมือถือ
แบบเพิ่งรู้ตัวจริงๆว่าชอบพูดคุยกับคนไปทั่ว ชอบฟังเพลง ดูหนัง เล่นละคร แอคติ้ง ชอบเต้น
และยังสนใจ การเมืองการปกครอง สังคม มากๆๆๆๆ ประเด็นต่างๆในสังคม การเมืองการปกครองของไทยเชิงลึก
ก้ไปตามหาอ่านมาหมด เข้าเพจเยอะโน้นนี้ไปทั่ว รู้อะไรมากขึ้นมาก  เสียเวลาเป็นสิบชมต่อวันได้กับเรื่องแบบนี้

เราไม่เคยเหลวไหลขนาดนี้มาก่อน ในคาบยังไม่สนใจเรียน งานแทบไม่ส่ง งานที่ส่งก้แบบชุ่ยๆนั่งปั่นคาบนึง บางงานไม่ทำ เสียคะแนนไป
ทำแค่งานกลุ่ม หนักกิจกรรม สอบมิดเทอม สอบย่อยไม่สน อ่านหน้าห้องสอบลูกเดียว
สำหรับไฟนอลอ่านแค่วิชาที่พอชอบ เคมีทิ้ง แทบไม่เรียนในห้อง และยังไม่ลงอุ๊เพราะ รู้สึกว่าคนเรียนอุ๊ทุกคนก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จ รับประกันไม่ได้
มันอยู่ที่ตัวเองล้วนๆ คิดแบบนี้ แต่ก้ทำไม่ได้ เพราะเหลวใหล
เราอ่านน้อยหนังสือน้อยสำหรับเพื่อนในห้อง เริ่มอ่านเย็นวันก่อนสอบไฟนอล
ก่อนหน้านี่ดูหนังฟังเพลงออนปกติ ขณะที่เพื่อนนี่ออฟกันหมด
เราดันเอาเวลาไปขยันเรื่องที่ชอบ ซึ่งไม่ถูกจุด

สรุปได้เกรด  3.5 กว่า ท้ายของห้อง...

พอมาม.4เทอม 2 เรายิ่งทุ่มไปกับสิ่งที่ชอบมากขึ้น หนักทั้งโซเชียล ทั้งกิจกรรม เรื่องเรียนแย่ลงเรื่อยๆ ทุกอย่างห่วยแตกแบบเดิม ทิ้งเคมี ไม่ชอบมาก
งานส่งลวกๆ บางอย่างคะแนนได้มาง่ายๆตรงหน้า แต่ดันไม่ทำ เริ่มมีปัญหากับครูบลาๆ
ได้เกรดเกือบ 3.4ท้ายๆของห้องแบบเดิม


ตอนนี้เราเฟลจากทั้งผลสอบ ทั้งเกรด บางคนอาจจะคิดว่า เกรดรวมก้ไม่ได้แย่ไรมาก แต่สำหรับคนหวังติดกสพท.ในม.ท้อปๆแล้ว ถือว่าเกรดเท่านี้ยังน้อย
ไม่นับเด็กตอ.มหิดล เด็กห้องกิ้ฟ เด็กรร.ประจำจ.เทพๆ แล้วในอีก 2 ปี เราจะมีหวังมั้ย

ถึงแม้ระบบการศึกษาในปทเรามันจะห่วยแตกขนาดไหน แต่แน่นอนว่า เราในฐานะที่เป็นอยุ่ขนาดนี้
มันไม่ใช่ข้ออ้างสำหรับเราเลยที่จะอ้างว่า กูสอบไม่ติดเพราโง้นงี้ ทำตัวเองล้วนๆ
แล้วถึงระบบจะดีเลิศขนาดไหน ความขยันมันก้ยังเป็นแรงผลักให้คนประสบความสำเร็จที่สุดอยู่ดี

อิจฉาคนที่ ขยัน ทนเรียน ทนอ่านในสิ่งที่ไม่ได้ชอบได้ เพื่อไปให้ถึงฝัน

เราคิดจะสุ้ต่อกับคณะที่หวัง เลยอยากขอคำแนะนำต่างๆทุกเรื่อง เตรียมตัวเตรียมใจ เรียนพิเศษ เกรด หนังสือ
สำหรับสถานะเราตอนนี้ ควรทำไรบ้าง เราเฟลมากๆ มีแต่คนเก่งอยู่เต็มไปหมดจริงๆ
ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่