สำหรับตอนแรก บอกได้คำเดียวเลยว่า นี่สิเป็นการดูละครจริงๆ คือ
อีตาผู้ชายเจ้าคิดเจ้าแค้น เจ้าอารมณ์ คนนั้น คือ เขมชาติ  ไม่ใช่ พี่ติ๊ก ณ เน
ส่วนผู้หญิงคนนั้น คนที่ไม่รู้จะอดทนไปให้อีตาคนเจ้าคิดเจ้าแค้นมันแกล้งไปทำไม มีความเป็นแม่ ดูมีปมในใจ น่าสงสาร น่าอยู่ด้วย เธอคือ สุริยง สุริยาวดี หรือแม่หนูเล็ก แต่ไม่ใช่ แอน ทองประสม
ส่วนคุณเอื้อ ก็แหม ผู้บริหารธนาคาร หนุ่มใหญ่ ที่ไม่ใช่มีดีแต่หน้าตา แต่ดูอบอุ่น เป็นผู้บริหาร

ส่วนคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหนูเล็ก ที่พ่อ แม่ ก็ให้ความรู้สึกของผู้ใหญ่ที่อบอุ่น ความเป็นครอบครัวที่ดูมีความรักอบอวล

2 ลูกสาว ทายาทนายธนาคารก็ดูดี สมฐานะ ไม่ดู้เป็น สก็อยริมทาง


   วันแรกที่ดู รู้สึกได้เลยว่าเรากำลังดูชีวิตของตัวละครนั้นๆ ไม่ต้องมาพยายามดูแล้ว ต้องคิดว่า ดูไปก่อน เรื่อยๆ เดี่ยวก็ดีขึ้นเอง

อยากบอกผู้จัด ผู้กำกับ และทุกคนที่เกี่ยวของกับการเลือกนักแสดง บทประพันธ์ ที่คุณเลือก นั้นหมายความว่าคุณต้องชอบและชื่นชมในตัวละครในนิยายเรื่องนั้น อย่าพยายามปรับบทให้เข้ากับนักแสดงเลยค่ะ ลองเปลี่ยนมาพยายามหานักแสดง หรือ พยายามปรับนักแสดงที่คุณต้องการให้เขาเล่นให้เป็นตัวละครตามบทประพันธ์ให้ได้
เพราะคุณจะได้ไม่ได้แค่ ละครดีๆ ที่สมบูรณ์เท่านั้น แต่คุณยังจะได้นักแสดงทีมีการพัฒนาเพิ่มขึ้นอีกคนด้วย