คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
มีวิชาการต่อสู้จริงๆของจีนโบราณที่ตกทอดมาจนถึงปัจจุบันมากมายครับ แต่นักประพันธ์เขาต้องขยายความให้วิชานั้นมีประสิทธิภาพเกินจริงเพื่อความสนุกสนาน
ตัวอย่างเช่นวิชามวย "สิงอี้" ซึ่งอ้างกันว่าผู้คิดค้นคือยอดขุนพลงักฮุยเพื่อใช้ในการต่อสู้แบบกองทัพ ปัจจุบันก็ยังฝึกฝนกันแพร่หลายทั่วไป ตังฮึงเง็กเอาไปอ้างอิงเป็นสำนักวิทยายุทธ์ในเรื่อง "สยบพญามาร" บรรยายจนเป็นวิชาอีกรูปแบบหนึ่งไปเลยของสำนัก "เฮ้งอี่มึ้ง -สิงอี้เหมิน" ที่พ่อของพระเอกในเรื่องเป็นเจ้าสำนึก เป็นต้น
"หลิวเจียเหลียง" ผู้กำกับหนังประเภทการต่อสู้ชื่อดังของบริษัทชอว์ บราเธอร์ส (ผู้อ้างว่าตนเองสืบทอดวิชามาจากสายสำนักมวยของลู่อาไฉ-หวงฉีอิง-หวงเฟยหง) บอกเอาไว้ว่าวิชาการต่อสู้ของจีนนั้น ถ้าต่อสู้เอาเป็นเอาตายกันจริงๆจะใช้เวลาแค่ไม่ถึง 2 นาทีก็รู้แพ้รู้ชนะกันแล้ว หากเอามาใช้ในภาพยนต์ตามรูปแบบจริงจะดูไม่สนุกและไม่สวยงาม ต้องเอาท่าทางขณะที่ฝึกวิชานั้นมา "ร่ายรำ" ให้คนดูมองตามได้ทัน ออกแบบให้การปะทะแต่ละกระบวนท่าของคู่ต่อสู้ "ค้าง" แล้วใส่เสียงให้รู้สึกถึงความหนักหน่วง และใช้มุมกล้องแสดงสีหน้าของคู่ต่อสู้แต่ละจังหวะว่ากำลังถูกกระแทกหรือปะทะนั้นสร้างความเจ็บปวดสลับกันไปจนกว่าจะจบ action scene แบบนี้ถึงจะทำให้คนดูเอาไปเพ้อฝันตามได้
การบรรยายของกิมย้งพิเศษกว่าของนักประพันธ์คนอื่นๆในยุคเดียวกัน ตรงที่บอกการโคจรของกำลังภายในไปตามจุดเส้นต่างๆเสริมแรงกระบวนท่าให้ทรงอานุภาพ สร้างจินตนาการให้กับผู้อ่านล้ำหน้าไปจากวิธีบรรยายของนักประพันธ์ยุคก่อนหน้าเขา จึงเกิดกระแสเลียนแบบโดยพวกรุ่นน้องๆและคู่แข่งจนวิชาการต่อสู้ที่มีอยู่จริงกลายเป็นเลิศพิศดารเหนือจริงไปตามๆกัน
จาก "วิชาตัวเบา" ที่ใช้พื้นฐานฝึกความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อและจังหวะการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมทำให้กระโดดหรือปีนป่ายข้ามที่สูงได้คล่องกว่าคนธรรมดา ก็กลายเป็นวิชาเหาะเหินเดินอากาศไปเลย
สรุปว่าวิชาที่ถูกอ้างอิงในนิยายจีนกำลังภายในเกือบครึ่งมีอยู่จริงครับ เช่น มวยไท้เก๊ก, กระบี่ไท้เก๊ก, เพลงกระบี่หกบรรจบ, เพลงกระบองวานร, หมัดอรหันต์, เพลงกระบี่สองสันฐาน....ฯลฯ แต่ไม่ได้ปาฏิหาริย์สูงส่งอย่างที่บรรยายในเรื่อง แต่บรรดาอาวุธพิสดารในนิยายของนักประพันธ์อย่าง "ลิ้วชังเอี๊ยง" ส่วนใหญ่จะโม้สุดจักรวาล ประเภทเพลงอาวุธเขาวัวเงินของชิวลี้ในเรื่อง "มือปิศาจ" ไม่มีอยู่จริงแน่ๆ เวลาอ่านนั้นตื่นเต้นสนุกสนานเลือกสาดสะใจ แต่โม้ขึ้นมาเองทั้งนั้น
โกวเล้งนั้นไม่มีพื้นฐานความรู้วิชาการต่อสู้ของจีนเลย ยุคแรกเริ่มเขียนฉากต่อสู้เลียนแบบกิมย้งชนิดเอาเป็นเอาตาย (โกวเล้งเขียนบทความสารภาพเอง) พอยุคกลางๆไปดัดแปลงใช้เทคนิคการต่อสู้ของซามูไรญี่ปุ่นและปรัชญาเซ็นมาเป็นหลัก วิชามีดบินไม่พลาดเป้าของลี้คิมฮวงนั้นก็เอามาจาก "ด็อก.ฮอลิเดย์" จากหนังเคาวบอยเรื่อง Gunfight at O.K. Coral รวมถึงบุคลิกจอมยุทธ์ติดสุราเรื้อรังด้วย ยิ่งเรื่องในยุคหลังสุดก่อนไปดวลสุราในยมโลกแล้ว ทุกๆแอ็กชั่นของการต่อสู้คือ "ความรวดเร็วและความพลิกแพลง" โดยไม่มีกระบวนท่าอะไรมาเกี่ยวข้องด้วยเลย เล็กเซี่ยวหงส์มีแต่เอานิ้วไล่คีบอาวุธชาวบ้านกระบวนท่าเดียวเท่านั้น
ตอนที่ผู้กำกับ "ฉู่เหยียน" เหมาเอานิยายของโกวเล้งไปสร้างจนโด่งดังนั้น สิ่งที่สร้างความปวดหัวที่สุดคือการออกแบบท่าทางการต่อสู้ให้ใกล้เคียงกับคำบรรยายของโกวเล้ง "ถังเจีย" ที่เป็นผู้ออกแบบการต่อสู้บ่นปวดหัวกัยเรื่องนี้เอาไว้เยอะ เช่นดาบวงพระจันทร์ของเต็งพ้งนั้น ทำออกมายังไงก็เหมือนเคียวเกี่ยวข้าว สุดท้ายเลยใช้วิธีทำให้ดาบกลายเป็นอาวุธออีกชนิดหนึ่งที่ออกแบบท่าต่อสู้ได้สวยงามกว่าเอาเคียวไปเกี่ยวคอศัตรู
ตัวอย่างเช่นวิชามวย "สิงอี้" ซึ่งอ้างกันว่าผู้คิดค้นคือยอดขุนพลงักฮุยเพื่อใช้ในการต่อสู้แบบกองทัพ ปัจจุบันก็ยังฝึกฝนกันแพร่หลายทั่วไป ตังฮึงเง็กเอาไปอ้างอิงเป็นสำนักวิทยายุทธ์ในเรื่อง "สยบพญามาร" บรรยายจนเป็นวิชาอีกรูปแบบหนึ่งไปเลยของสำนัก "เฮ้งอี่มึ้ง -สิงอี้เหมิน" ที่พ่อของพระเอกในเรื่องเป็นเจ้าสำนึก เป็นต้น
"หลิวเจียเหลียง" ผู้กำกับหนังประเภทการต่อสู้ชื่อดังของบริษัทชอว์ บราเธอร์ส (ผู้อ้างว่าตนเองสืบทอดวิชามาจากสายสำนักมวยของลู่อาไฉ-หวงฉีอิง-หวงเฟยหง) บอกเอาไว้ว่าวิชาการต่อสู้ของจีนนั้น ถ้าต่อสู้เอาเป็นเอาตายกันจริงๆจะใช้เวลาแค่ไม่ถึง 2 นาทีก็รู้แพ้รู้ชนะกันแล้ว หากเอามาใช้ในภาพยนต์ตามรูปแบบจริงจะดูไม่สนุกและไม่สวยงาม ต้องเอาท่าทางขณะที่ฝึกวิชานั้นมา "ร่ายรำ" ให้คนดูมองตามได้ทัน ออกแบบให้การปะทะแต่ละกระบวนท่าของคู่ต่อสู้ "ค้าง" แล้วใส่เสียงให้รู้สึกถึงความหนักหน่วง และใช้มุมกล้องแสดงสีหน้าของคู่ต่อสู้แต่ละจังหวะว่ากำลังถูกกระแทกหรือปะทะนั้นสร้างความเจ็บปวดสลับกันไปจนกว่าจะจบ action scene แบบนี้ถึงจะทำให้คนดูเอาไปเพ้อฝันตามได้
การบรรยายของกิมย้งพิเศษกว่าของนักประพันธ์คนอื่นๆในยุคเดียวกัน ตรงที่บอกการโคจรของกำลังภายในไปตามจุดเส้นต่างๆเสริมแรงกระบวนท่าให้ทรงอานุภาพ สร้างจินตนาการให้กับผู้อ่านล้ำหน้าไปจากวิธีบรรยายของนักประพันธ์ยุคก่อนหน้าเขา จึงเกิดกระแสเลียนแบบโดยพวกรุ่นน้องๆและคู่แข่งจนวิชาการต่อสู้ที่มีอยู่จริงกลายเป็นเลิศพิศดารเหนือจริงไปตามๆกัน
จาก "วิชาตัวเบา" ที่ใช้พื้นฐานฝึกความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อและจังหวะการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมทำให้กระโดดหรือปีนป่ายข้ามที่สูงได้คล่องกว่าคนธรรมดา ก็กลายเป็นวิชาเหาะเหินเดินอากาศไปเลย
สรุปว่าวิชาที่ถูกอ้างอิงในนิยายจีนกำลังภายในเกือบครึ่งมีอยู่จริงครับ เช่น มวยไท้เก๊ก, กระบี่ไท้เก๊ก, เพลงกระบี่หกบรรจบ, เพลงกระบองวานร, หมัดอรหันต์, เพลงกระบี่สองสันฐาน....ฯลฯ แต่ไม่ได้ปาฏิหาริย์สูงส่งอย่างที่บรรยายในเรื่อง แต่บรรดาอาวุธพิสดารในนิยายของนักประพันธ์อย่าง "ลิ้วชังเอี๊ยง" ส่วนใหญ่จะโม้สุดจักรวาล ประเภทเพลงอาวุธเขาวัวเงินของชิวลี้ในเรื่อง "มือปิศาจ" ไม่มีอยู่จริงแน่ๆ เวลาอ่านนั้นตื่นเต้นสนุกสนานเลือกสาดสะใจ แต่โม้ขึ้นมาเองทั้งนั้น
โกวเล้งนั้นไม่มีพื้นฐานความรู้วิชาการต่อสู้ของจีนเลย ยุคแรกเริ่มเขียนฉากต่อสู้เลียนแบบกิมย้งชนิดเอาเป็นเอาตาย (โกวเล้งเขียนบทความสารภาพเอง) พอยุคกลางๆไปดัดแปลงใช้เทคนิคการต่อสู้ของซามูไรญี่ปุ่นและปรัชญาเซ็นมาเป็นหลัก วิชามีดบินไม่พลาดเป้าของลี้คิมฮวงนั้นก็เอามาจาก "ด็อก.ฮอลิเดย์" จากหนังเคาวบอยเรื่อง Gunfight at O.K. Coral รวมถึงบุคลิกจอมยุทธ์ติดสุราเรื้อรังด้วย ยิ่งเรื่องในยุคหลังสุดก่อนไปดวลสุราในยมโลกแล้ว ทุกๆแอ็กชั่นของการต่อสู้คือ "ความรวดเร็วและความพลิกแพลง" โดยไม่มีกระบวนท่าอะไรมาเกี่ยวข้องด้วยเลย เล็กเซี่ยวหงส์มีแต่เอานิ้วไล่คีบอาวุธชาวบ้านกระบวนท่าเดียวเท่านั้น
ตอนที่ผู้กำกับ "ฉู่เหยียน" เหมาเอานิยายของโกวเล้งไปสร้างจนโด่งดังนั้น สิ่งที่สร้างความปวดหัวที่สุดคือการออกแบบท่าทางการต่อสู้ให้ใกล้เคียงกับคำบรรยายของโกวเล้ง "ถังเจีย" ที่เป็นผู้ออกแบบการต่อสู้บ่นปวดหัวกัยเรื่องนี้เอาไว้เยอะ เช่นดาบวงพระจันทร์ของเต็งพ้งนั้น ทำออกมายังไงก็เหมือนเคียวเกี่ยวข้าว สุดท้ายเลยใช้วิธีทำให้ดาบกลายเป็นอาวุธออีกชนิดหนึ่งที่ออกแบบท่าต่อสู้ได้สวยงามกว่าเอาเคียวไปเกี่ยวคอศัตรู
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
ความเกี่ยวเนื่องกันของนิยายกำลังภายใน
วิชาของเส้าหลิน คำภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นได้กล่าวถึงทั้งของท่านกิมยงและท่านโก้วเล้ง ว่าวิชานี้มีจริงหรือไม่ ถ้าแต่งขึ้นใครเป็นคนคิดขึ้นก่อนกัน
ขอบคุณทุกท่านที่ตอบคำถาม