เมื่อวานผมเกือบคิดสั้น ผมคิดฆ่าตัวตายเป็นเวลาหลายชั่วโมงมาก ตั้งแต่เย็นจนถึง4ทุ่ม

ผมทำงานอยู่ไกลครอบครัว นนทบุรี กับ เชียงใหม่

ความรู้สึกมันท้อแท้ในชีวิต ถ้าเป็นหมารุกก็เหมือนโดนรุกฆาตไม่มีตาให้เดินเหลืออยู่

เมื่อคืนผมไปนั่งกินอาหารกับคนในบริษัทบนเขา หลังห้องน้ำเป็นที่สูบบุหรี่และหน้าผา ผมยืนอยู่ตรงนั้นค่อนข้างนาน

ผมเป็นคนชอบดูรายการเกี่ยวกับผี เค้าเคยพูดถึงการฆ่าตัวตายเป็นบาปที่หนักมาก ถ้าผมกระโดดลงไปผมก็จะเป็นผีที่กระโดดหน้าผาอยู่ตรงนั้นซ้ำไปซ้ำมา  

ส่วนปัญหาก็ยังคงมีเหมือนเดิมเพราะผมไม่ได้ไปแก้หรือหาทางออกที่ดีให้กับครอบครัว

อย่างน้อยผมก็ยังมีแสงสว่าง แสงสุดท้ายเหลืออยู่ นั้นก็คือ พ่อ แม่ พี่ น้อง หลาน และภรรยาที่ผมรัก ที่ผมต้องกลับไปดูแล

ตอนนี้ผมไม่คิดสั้นแล้ว เพียงแค่ผมนึกถึงคนในครอบครัวมันก็ทำให้ผมผ่อนคลายลง

ผมแค่อยากรู้ว่าบาปกรรมนั้นมีจริงหรือไม่ หรื่อเป็นการกุเรื่องขึ้นมาให้คนไทยนั้นทำแต่ในเรื่องที่ดีๆ ส่วนฝรั่งหรือคนต่างประเทศเค้ามีเรื่องบาปกรรมหรือเปล่า

บาปกรรมนั้นต้องมีการชดใช้จริงหรือเปล่า

คนที่เค้าทำกับครอบครัวผมเค้าไม่คิดเรื่องบาปกรรมมั้งเลยหรือ เค้าทำได้โดยใช้ช่องทางกฎหมายที่มีอยู่ทำร้ายกัน

สรุปแล้วกรรมมีจริงหรือไม่ หรือเป็นเรื่องที่คนไทยกุเรื่องขึ้มมาฝังไว้ในหัวครับ

ปล. คืนนี้ผมจะไปกลับไปอยู่กับครอบครัวที่ผมรักแล้วครับ