รักษาหูด (นึกขึ้นได้ว่า) รักษาง่ายๆในแบบของแม่ฉัน

เป็นเวลานานพอสมควรที่เม็ดหูดที่นี้วมือสร้างความรำคาญให้กับผม ที่อดไม่ได้ที่จะต้องใช้เล็บมือแคะแกะมันในยามไม่มีอะไรทำและต้องใช้กรรไรตัดเล็บ ตัดมันอยู่เรื่อยๆเมื่อมันนูนขึ้นมาถึงขนาดที่ตัดได้(จริงๆแล้วก็เม็ดไม่ได้ใหญ่อะไรมาก เล็กกว่าหัวไม้ขีด) สามเม็ดที่นิ้วกลางและนิ้วนางมือขวา เลยลองหาวิธีกำจัดมันโดยค้นหาในอินเตอร์เน็ตนี่แหละ ก็เจอหลากหลายวิธีตั้งแต่ธูปจี้ กระเทียม-ใบกระเพราโคลกและแปะไว้ และวิธีทางการแพทย์อีกสองสามวิธี คือใช้กรด(อะไรซักอย่างที่มีขายตามร้านขายยา)ป้ายทุกวัน และวิธีจี้ร้อน-จี้เย็น หลังจากพอจะทราบวิธีต่างๆแล้วและลองวิเคราะดูไอ้วิธีธูปจี้นี่ตกไปก่อนเลยเพราะคิดว่าตังเองคงำม่มีความอดทนขนาดนั้น แล้ววิธีกระเทียมใบกระเพราะนี่ก็ฟังดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่ และวิธีจี้ร้อนเย็นนี่ก็ต้องให้หมอทำผมจึงเลือกทำวิธีที่พอจะทำเองได้ก่อนโดยไปซื้อกรดป้ายหูดจากร้านขายยามาป้ายเองแต่ก็มารู้ทีหลังว่ามันต้องป้ายวันละหลายๆรอบและใช้เวลาทาทุกวันเป็นเดือนถึงจะเห็นว่ามันจะได้ผลรึเปล่า หลังจากใช้ไปสักสี่ห้าวันก็พอรู้แล้วว่าเจ้าหูดนั่นมันไม่ได้ระแคะระคายเลย จึงตัดสินใจไปหาหมอ และคิดว่าจะขอใช้วิธีจี้เย็น(น่าจะเป็นไนโตรเจนเหลว)และหลังจากโทรถามสถานพยาบาลหลายที่ใกล้บ้าน ไม่มีที่ไหนรักษาด้วยวิธีนี้เลย เลยต้องจำใจรักษาด้วยวิธีจี้ร้อน(น่าจะเป็นเลเซอร์) ก็ได้พูดคุยกับคุณหมอก่อนจี้ หมอก็บอกว่ามันต้องจี้แผลใหญ่หน่อยนะเพราะต้องกำจัดรากมันด้วย ก็โอเคไหนๆก็ไหนๆแระจะได้หายจริงๆ(เพราะเคยอ่ายเจอว่าบางเคสกลับมาเป็นอีกที่จุดเดิมเพราะเอารากออกไม่หมด) เจ็บพอสมควรเลยแหละครับวิธีนี้โดนฉีดยาชาจนนิ้วบวมเป่งและแผลก็กว้างและลึกพอสมควรต้องพันแผลและใช้งานสองนี้วนั้นไม่ถนัดนานเลยทีเดียวและต้องใช้เวลาเป็นเดือนกว่าสะเก็ดแผลถึงจะหลุด(น่าจะเป็นเพราะความลึกของแผล) หลังจากนั้นก็เป็นแผลเป็นที่เห็นได้ชัดมาถึงตอนนี้ แต่ก็โชคดีที่มันไม้ได้ขึ้นมาอีกในที่เดิมอีก(รูปแผลเป็นจากการรักษาด้วยการจี้เลเซอร์)

หลังจากที่แผลหายก็เกิดมีเจ้าหูดลูกหลงโผล่มาที่นี้งโป้งมือข้างเดิมอีกเม็ดจากที่เคยใช้วิธีจี้ร้อนสำเร็จแต่ก็รู้สึกเข็ดเพราะความเจ็บปวดก็เลยไม่ได้ไปจี้อีกเพราะคิดว่าถ้าเป็นแผลที่นิ้วโป้งคงทำงานำม่ถนัด(ผมเป็นช่างภาพต้องถือกล้องและหูดเม็ดนั้นก็ขึ้นที่จุดที่สัมผัสการจับนั้นพอดี)ถ้าต้องเจ็บตรงนั้นเป็นเดือนเหมือนเคยคงทำงานไม่ถนัดแน่(อาจจะมีอารการใส้แห้งกันตามมาเพราะทำงานไม่ได้) เลยใช้วิธีใช้กรรไกรตัดเล็บตัดไปเรื่อยๆเพื่อไม่ให้รำคาญ และเมื่อตัดไปเรื่อยๆหูดมันก็มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆอาจเป็นเพราะตอนตัดเหมือนเราไปทำให้ฐานมันใหญ่ขึ้น และก็นึกขึ้นได้ว่าตอนเด็กๆก็เคยเป็นเม็ดหนึ่งที่นิ้วชี้ ตอนนั้นแม่ตัดให้แล้วใช้ปูนกินหมากของคนแก่(สีชมพู)โปะไว้สองสามวันมันก็หายดีนี่หว่า ก็เลยหาปูนกินหมากมาลองใช้วิธีนี้ดู โดยการใช้กรรไกรตัดเล็บตัดเนื้อหูดออกให้ลึกแบบให้มีเลือดออกเน้นนะครับต้องให้เป็นแผลเลือดออก(ไม่เจ็บเท่าไหร่)แล้วเอาปูนกินหมากโปะที่แผลนั้นไว้แล้วใช้พลาสเตอร์พันไว้ตลอดและก็พยายามให้ปูนมันได้ซึมเข้าผิวหนังตลอดโดยการหยอดน้ำสะอาดให้ปูนในพลาสเตอร์ไม่แห้งเสมอ(แสบนิดหน่อย แต่น้อยมาก) และก็ทำอะไรได้ปรกติแค่อย่าให้พลาสเตอร์และปูนหายไปจากแผล หลังจากที่ทำผ่านไปวันแรกก็ถึงเวลาต้องเปลี่ยนพลาสเตอร์ พอลองแกะพลาสเตอร์ออกมาก็เห็นว่าส่วนนิ้วที่สัมผัสกับปูนมันมีลักษณะเหี่ยวๆคล้ายโดนปูกกัดหรือคล้ายๆเหมือนเราเอามือไปแช่น้ำนานๆ(เพราะหยอดน้ำไม่ให้ปูนแห้งตอลด) ล้างแผลทำความสะอาดตามปรกติ แล้วก็โปะปูนแปะพลาสเตอร์และหยอดน้ำสะอาดตลอดเหมือนเดิม ทำแบบนี้อีกสักสามสี่วันจนแผลเริ่มตกสะเก็ด(ทำความสะอาดแผลทุกวัน) หลังจากนั้นก็ปล่อยให้แผลแห้งตามปรกติ ประมาณอาทิตย์หนึ่งแผลก็จะหายและหลังจากที่แผลหายก็ไม่เป็นแผลเป็นใหญ่(แทบจะไม่เห็นหรืออาจจะแล้วแต่ขนาดของแผลของแต่ละคน)และแผลก็หายเร็วกว่าตอนรักษาโดยวิธีจี้ร้อนด้วย ตอนนี้ผ่านมาประมาณสามเดือนแล้วไม่มีทีท่าว่ามันจะกลับมาเป็นอีกและแทบจะไม่เห็นร่องรอยมันเลย แหม่ยังนึกโมโหตัวเองว่าทำไม่ไม่คิดวิธีนี้ได้ตั้งแต่แรกฟระ ไม่น่าไปเจ็บตัวเลย55555(แทบไม่มีแผลเป็นจากการรักษาด้วยปูนกินหมาก)

ปล.
-รักษาความสะอาดของอุปกรณ์ที่ใช้ตัดหูดและรักษาความสะอาดของแผลด้วยนะครับ เดียวหูดหายแต่จะกลายเป็นบาดทะยักแทน(วิธีนี้อาจเหมาะสำหรับคนที่มีวัคซีนบาทะยักแล้วเท่านั้น)
-เป็นแค่วิธีที่เคยรักษากับตัวเองนะครับโปรดใช้วิจารณญาณในการตัดสินใจ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่