จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่นานาจิตตัง ว่าจะนิยามคำว่า "โลกส่วนตัวสูง" อย่างไร
บางคนอาจใช้เป็นข้ออ้างในการ "กัน" คนที่ทำให้เขาอึดอัดออกไปจากชีวิต
และนั่นทำให้หลายคนรู้สึกไม่ดีกับคำนี้ หรือผู้ที่มีคุณสมบัติอย่างนี้
แต่ถ้าคุณได้พบกับคนที่มีโลกส่วนตัวสูงจริงๆ โดยไม่ได้ยกมาเป็นข้ออ้าง
คุณจะรู้ว่าเขาเป็นอย่างนี้เสมอ ไม่ว่าจะกับพ่อแม่พี่น้อง เพื่อน หรือคนรักก็ตาม
นั่นคือเขาต้องมีเวลาว่างที่อยู่นิ่งๆคนเดียว รักความเงียบและความสงบ
ได้ทำอะไรต่อมิอะไร โดยไม่ต้องอธิบายหรือแจกแจงทุกความเคลื่อนไหว

สิ่งที่จะผลักให้คนประเภทนี้ยิ่งอยากถอยห่างจากคุณอย่างเร็วที่สุด
ก็คือการที่คุณเรียกร้องที่จะให้เขาเปลี่ยน ตัดพ้อที่เขาไม่ให้คุณเข้าไปในพื้นที่
หรืออ้างว่าการที่เขาอยู่ในโลกส่วนตัวของเขานั้น คือความเฉยชา ไม่รักคุณ
เพราะนั่นแสดงว่าคุณไม่ได้รักด้วยความเข้าใจ ไม่เคารพในพื้นที่ของเขา
สักแต่รักแบบ "จะเอาให้ได้" และเมื่อไม่ได้ก็ตำหนิเขาว่าเขาหมางเมิน

คนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง คนที่โหยหาความรักและเรียกร้องความสนใจ
จึงเป็นคนประเภทที่จะมีปัญหากับผู้มีพื้นที่ส่วนตัวสูงมากที่สุด
เพราะคนประเภทนี้จะไม่เข้าใจ จะตีความว่าระยะห่างคือความหมางเมิน
ตลอดจนมองว่าอีกฝ่ายเห็นแก่ตัว ไม่นึกถึงความรู้สึกคนอื่น
ยิ่งถ้าเจอคนประเภททุ่มเทความรัก เพราะหวังจะทำให้อีกฝ่ายเปลี่ยน
ก็จะมีแต่ความผิดหวัง เจ็บช้ำ และรู้สึกว่าเหนื่อย เหมือนต้องพยายามฝ่ายเดียว
ทั้งๆที่จริงๆแล้วฝ่ายที่มีโลกส่วนตัวสูงนั้นเขาไม่ได้ต้องการให้คุณมาทุ่มเท
ไม่ได้ต้องการให้มาเฝ้า มาเป็นห่วง มาทำกับข้าว ตามเป็นเงา หรือนั่งมองหน้า
เขาแค่ต้องการ "ความเคารพ" และ "ความเข้าใจ" ในตัวตนที่เป็น

แต่ถ้าอีกฝ่ายมีนิยามความรักว่าต้องทำทุกอย่างร่วมกัน ต้องอยู่ติดกัน
ก็ต้องมองมาที่ตัวเองว่าคุณอาจกำลังหาความรักที่ว่าจากคนผิดคน
ถ้าอยากได้คนที่มาคลอเคลีย ก็ต้องไปมองหาผู้ชายที่ช่างเอาใจ
ไม่ใช่มาดึงดูดคนที่น่าค้นหา ลึกลับ อยากจะเอาชนะเพื่อให้เขาเปิดใจ
แล้วเมื่อไม่สำเร็จ ก็ตีโพยตีพายว่าอีกฝ่ายมีแต่ความเย็นชา

คนที่โลกส่วนตัวสูงนั้น จะว่าไปแล้วเขาไม่ได้ต้องการอะไรมากมายเลย
แต่บางทีคนไปยัดเยียดในสิ่งที่เขาไม่ต้องการ ก็เป็นธรรมดาที่เขาจะอึดอัด
ยิ่งความรักตามหนัง ละคร และเพลงส่วนใหญ่ในปัจจุบันมักจะปรุงแต่งจนเว่อร์
และทำให้หลายคนหลงเพ้อว่าความรักมันจะเป็นอย่างสื่อต่างๆที่เสพกันจนชิน
พอมาเจอกับคนที่โลกส่วนตัวสูงเข้า ก็ดราม่าตัวเองเข้าไปว่าเขาไม่เห็นค่าฉัน
ทั้งๆที่ตัวเองนั้นตอบโจทย์ผิดแต่แรก นั่นคือตอบโจทย์ตัวเองไม่ได้
ว่าต้องการคนแบบไหนและต้องการอะไรในความสัมพันธ์
และตอบโจทย์ของอีกฝ่ายไม่ได้ ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข

ดังนั้นเวลาที่เจอคนโลกส่วนตัวสูงเข้า ก็จงถามตัวเองให้ดี
ว่าคุณชอบที่เขาลึกลับ น่าค้นหา อยากจะเข้าไปนั่งกลางใจเขา อยากเอาชนะ
หรือว่าคุณชอบที่เขาเป็นอย่างนั้นจริงๆ โดยไม่คิดเปลี่ยน
เพราะถ้าคุณคิดไปเปลี่ยน ไปดึงเขาออกมาจากโลกที่เขามีความสุข เคยชิน
โดยที่เขาไม่ได้ปรารถนาหรือยินยอมล่ะก็ ก็เตรียมใจไว้ได้เลยว่ามันจะไม่ได้ผล

ร่ายมาเสียนาน ก็เพื่อจะมาตอบคำถามของเจ้าของกระทู้
ว่าคนประเภทนี้เวลามีความรักจะเป็นอย่างไร คำตอบก็คือไม่ต่างจากคนธรรมดา
มีความรู้สึก มีความอ่อนไหว มีอารมณ์อ่อนหวานลึกซึ้งเหมือนมนุษย์ทั่วไป
แต่กว่าจะ "รัก" ใครได้ เขามักใช้เวลา และรู้สึกสบายใจกับคนคนนั้นเสียก่อน
แล้วก็อย่างที่หลายความเห็นได้บอกไว้ ว่าความเข้าใจสำคัญที่สุด
แล้วเมื่อถึงเวลาเขาจะมาหาคุณเอง โดยที่คุณไม่ต้องร้องขอเลย

คนที่มีโลกส่วนตัวสูง ในสายตาของใครๆอาจดูเหมือนคนเห็นแก่ตัว
แต่จริงๆแล้วคนที่พยายามบุกในโลกส่วนตัวของเขา ก็เห็นแก่ตัวเหมือนกัน
ที่พยายามไปเปลี่ยน ไปแซะ ไปบีบเขาให้ออกมาได้ดังใจตัวเอง
ดังนั้นก่อนจะรักใคร ชอบใคร จงถามตัวเองว่ายอมรับเขาอย่างที่เป็นได้หรือไม่
ถ้าเขาไม่ใช่ ก็จงไปหาคนอื่นที่จะสนองความต้องการของคุณได้ดีกว่า
แต่อย่าพยายามเปลี่ยน เพราะคนเราไม่ใช่ดินน้ำมัน ที่จะปั้นให้เป็นโน่นเป็นนี่
รู้ใจตัวเองเสียก่อนว่าอยากได้อะไร แล้วสิ่งต่างๆจะง่ายขึ้นเป็นกอง

     ///เคยมีคนตอบไว้เกี่ยวกับความสัมพันธ์กับคนโลกส่วนตัวสูง เหมือนรู้ใจผมเลยล่ะ ใช่ทุกอย่าง
เพราะรักนี่ละครับ ผญ.ที่เข้ามาจึงพยายามเรียกร้องเอาจากผมเท่าๆกับที่เขาให้มา
จริงๆแล้ว ควรใช้ความเข้าใจมากกว่าความรัก  ค่อยๆศึกษาว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร
ใช้วิธีสังเกตุเอา อาจใช้เวลานานสักหน่อยแต่เชื่อเถอะถ้ารักใครแล้วรักเดียวใจเดียวนะ จะบอกให้