ตั้งแต่มีข่าวเณรคำ ทำให้รู้ถึงแง่มืดของศาสนาพุทธในไทยอย่างที่ไม่เคยเปิดเผยมากขนาดนี้มาก่อน
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่การหลอกเอาเงินบริจาคชาวบ้านไปซื้อรถเบนซ์ หรือเฮลิคอปเตอร์
แต่คือการที่พุทธศาสนาอาจเป็นที่ฟอกเงินแหล่งใหญ่ที่สุดของประเทศก็เป็นได้

จากข่าวที่ออกมาของหลวงปู่เณรคำ ซึ่งกำลังจะกลายเป็น นช เณรคำ ผมหูผึ่งที่สุดตอนทร่ได้ยินว่า มีคนใกล้ชิดเณรคำพัวพันยาเสพติดกว่า20คน

นั้นไม่ได้แปลว่าเณรคำค้ายา แต่คงมีส่วนเกี่ยวข้องสูงกับกระบวนการฟอกเงินจากการค้ายาเสพติด
ความร่ำรวยเกินธรรมดาพระของเณรคำอาจไม่ได้มาจากเงินบริจาค แต่อาจมาจากกระบวนการฟอกเงินเป็นหลัก

และเณรคำคงไม่ใช่พระรายสุดท้ายที่เกาะชายผ้าเหลืองหากินด้วยวิธีนี้

จุดสำคัญที่ทำให้พระและวัด เป็นสถานที่ฟอกเงินได้ง่ายๆคือ เรื่องการบริจาค

ไม่ว่าจะทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สร้างวัด สร้างพระพุทธรูป พอเป็นเงินบริจาคแล้ว ก็จะหาต้นตอไม่ได้ว่ามาจากใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ และสุดท้ายก็กลายสภาพเงินที่ผิดกฏหมาย เป็นเงินบริจาคของวัดที่ถูกกฏหมายได้ง่ายๆ ขอเพียงมีการร่วมมือจากวัด และพระ ดังเช่นกรณีเณรคำ

เหตุอีกเหตุที่ทำให้พุทธศาสนาเป็นแหล่งฟอกเงินแบบง่ายๆคือ
การที่ตรวจสอบยากและยากที่จะตรวจสอบ
ตรวจสอบยากก็อย่างที่กล่าวไป คือ เงินทอดกฐินทอดผ้าป่า ใครจะรู้ว่ามาจากไหน ไม่มีการออกใบเสร็จ เหมือนการซื้อขายอื่นๆ
ยากที่จะตรวจสอบคือ ใครที่จะตรวจสอบย่อมถูกแรงต้านจากศิษยานุศิษย์ทั้งหลายว่า ทำบาปกรรมกับพระสงฆ์องค์เจ้า

ผมว่าเรื่องนี้น่ากลัวมาก โดยเฉพาะกับวัดที่มียอดบริจาคมากๆอยู่แล้ว การสวมรอยเอาเงินไปฟอกด้วยยิ่งทำง่ายใหญ่

ผมว่าตอนนี้คงมีมารผ้าเหลืองอีกหลายตน อยากจะเคาะกะโหลกเณรคำที่กำลังทำแหล่งทำมาหากินของตนสั่นสะเทือนครั้งใหญ่


ผมเขียนเรื่องนี้ด้วยสมมติฐานของตัวเองโดยคิดตามหลักเหตุและผล

สิ่งที่ผมเขียนเพื่อการธำรงไว้ซึ่งความดีงามในศาสนาพุทธ ไม่ได้มีเจตนาให้ร้าย แต่คิดว่าหากทิ้งไว้แบบนี้ ศาสนาพุทธอาจอยู่ไม่ถึง5000ปี อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้

ขอให้โปรดพิจารณาอย่างมีสติ