มาเล่าต่อ...วันนี้Aว่างและคิดถึงB
AกับB คุยกันผ่านตัวหนังสือมาได้3เดือนแต่3เดือนที่ผ่านตัวหนังสือเราไม่เคยเข้าใจกันเราทะเลาะกันด้วยนะแค่ผ่านตัวหนังสือเนี่ย(55)
จะมีใครเป็นแบบนี้บ้างที่ทะเลาะกันผ่านตัวหนังสือ A กับ B เราไม่เคยเจอกัน แต่เราจะส่งรูปให้กันดูตลอดว่าตอนนี้เวลานี้ เราทำอะไรกันอยู่ไปเที่ยวที่ไหน B ขับรถไปต่างจังหวัดบ่อย A ก็จะถาม B ว่าเหนื่อยไหมB อายุมากกว่าA แต่A ไม่เคยคิดเรื่องอายุเลย เราคุยและส่งกันแบบนี้มา3เดือน ที่บอกว่าA มีปัญหา ก็คือเพื่อนA เสียและเสียพร้อมกัน2คนในเวลาไล่ๆกัน A เสียใจและรู้สึกกลัวว่า จะเป็นAหรือเปล่า เพราะอนาคตไม่แน่นอนเลย และBเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ A จึงคิดว่ามันจะดีที่สุดหรือเปล่า A จึงได้ตัดสินใจบอกB ว่าพี่ออกไปจากชีวิตA เถอะไม่อยากทำให้พี่ต้องมาเสียใจ หากมันจะเกิดอะไรขึ้นไม่อยากให้มาผูกพันกันไปมากกว่านี้ไม่อยากทำให้Bต้องเหนื่อยเพิ่มหรือมาคิดมากด้วยแค่งานของBก็เยอะมากมายแล้ว และB ก็ตอบAว่าแล้วแต่แล้วกัน และAก็ขอเวลาBและจะจัดการทุกอย่างให้เสร็จจะทักไปไม่หายไปไหน แต่B กับส่งข้อความสุดท้ายมาว่า ขอลบไลนนะ วินาทีนั้นA โลกหยุดหมุนไปเลยจากสิ่งที่เจอกับแย่ไปอีก A พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะได้ขอโทษ แม้แต่เบอร์โทรก็ไม่มี ดีนะที่Bเคยให้เมลมาก่อนจะจากกันแค่1วันเอง A ไม่รู็จะทำยังไง ตามหาทุกทาง ค้นดูสมุดหน้าเหลือง โทรไปที่คิดว่าจะเป็นเบอร์บ้านของ B แต่ก็ไม่มีเลย และนี้ก็ผ่านมาแล้ว 6 วันที่ A พยายามเฝ้าตามหา B ส่งเมลทุกๆวัน ตั้งแต่ B จากไปและเมื่อคืน พึ่งเข้าใจคำว่า ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เพียงเพราะเห็นว่า B ออนเกมที่ทำให้เรารู้จักกันครั้งแรก ใจA เต้นเร็วมากดีใจที่อย่างน้อยก็รู้ว่า B ยังสบายดี เมื่อกดทักไป B ออฟไลน ทันทีใจของA ก็เต้นช้าลงไปในทันทีเช่นกัน A ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกนานแค่ไหน แต่A ตั้งใจว่าจะส่งเมลจดหมายถึงB ทุกวัน และตลอดไป ไม่ว่าจะยาวนานแค่ไหน ใครจะมองว่าเป็นความรักที่ไม่มีที่ไม่มีตัวตน ค้นหายังไงก็ไม่เจอ แต่ถ้ามีใครสักคนผ่านเข้ามาในชีวิตไม่ว่าจะเป็นคนดียวกันหรือไม่ แต่อย่างน้อย3เดือนที่ผ่านมา ก็มีความหมายสำหรับA มากมายและจะอยู่ไปแบบนี้ไม่มีวันลบเลือนไปจากใจ A ได้แต่หวังว่า B จะเปิดเมลอ่านบ้างก็คงจะดี
"พรมลิขิตอาจทำให้ได้เพียงแค่ให้AกับB ได้รู้จักกันแค่ผ่านตัวหนังสือ แต่มันไม่มีทางมาบรรจบกันได้ก็เท่านั้น"
ใครที่มีความรักที่ดีๆอยู่แล้วโปรดเก็บมันไว้รักษาดูแลกันและกันเข้าใจซึ่งกันและกันให้เกียรติกันมากๆนะครับ
เก็บใจไว้เพื่อรอ
AกับB คุยกันผ่านตัวหนังสือมาได้3เดือนแต่3เดือนที่ผ่านตัวหนังสือเราไม่เคยเข้าใจกันเราทะเลาะกันด้วยนะแค่ผ่านตัวหนังสือเนี่ย(55)
จะมีใครเป็นแบบนี้บ้างที่ทะเลาะกันผ่านตัวหนังสือ A กับ B เราไม่เคยเจอกัน แต่เราจะส่งรูปให้กันดูตลอดว่าตอนนี้เวลานี้ เราทำอะไรกันอยู่ไปเที่ยวที่ไหน B ขับรถไปต่างจังหวัดบ่อย A ก็จะถาม B ว่าเหนื่อยไหมB อายุมากกว่าA แต่A ไม่เคยคิดเรื่องอายุเลย เราคุยและส่งกันแบบนี้มา3เดือน ที่บอกว่าA มีปัญหา ก็คือเพื่อนA เสียและเสียพร้อมกัน2คนในเวลาไล่ๆกัน A เสียใจและรู้สึกกลัวว่า จะเป็นAหรือเปล่า เพราะอนาคตไม่แน่นอนเลย และBเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ A จึงคิดว่ามันจะดีที่สุดหรือเปล่า A จึงได้ตัดสินใจบอกB ว่าพี่ออกไปจากชีวิตA เถอะไม่อยากทำให้พี่ต้องมาเสียใจ หากมันจะเกิดอะไรขึ้นไม่อยากให้มาผูกพันกันไปมากกว่านี้ไม่อยากทำให้Bต้องเหนื่อยเพิ่มหรือมาคิดมากด้วยแค่งานของBก็เยอะมากมายแล้ว และB ก็ตอบAว่าแล้วแต่แล้วกัน และAก็ขอเวลาBและจะจัดการทุกอย่างให้เสร็จจะทักไปไม่หายไปไหน แต่B กับส่งข้อความสุดท้ายมาว่า ขอลบไลนนะ วินาทีนั้นA โลกหยุดหมุนไปเลยจากสิ่งที่เจอกับแย่ไปอีก A พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะได้ขอโทษ แม้แต่เบอร์โทรก็ไม่มี ดีนะที่Bเคยให้เมลมาก่อนจะจากกันแค่1วันเอง A ไม่รู็จะทำยังไง ตามหาทุกทาง ค้นดูสมุดหน้าเหลือง โทรไปที่คิดว่าจะเป็นเบอร์บ้านของ B แต่ก็ไม่มีเลย และนี้ก็ผ่านมาแล้ว 6 วันที่ A พยายามเฝ้าตามหา B ส่งเมลทุกๆวัน ตั้งแต่ B จากไปและเมื่อคืน พึ่งเข้าใจคำว่า ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เพียงเพราะเห็นว่า B ออนเกมที่ทำให้เรารู้จักกันครั้งแรก ใจA เต้นเร็วมากดีใจที่อย่างน้อยก็รู้ว่า B ยังสบายดี เมื่อกดทักไป B ออฟไลน ทันทีใจของA ก็เต้นช้าลงไปในทันทีเช่นกัน A ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกนานแค่ไหน แต่A ตั้งใจว่าจะส่งเมลจดหมายถึงB ทุกวัน และตลอดไป ไม่ว่าจะยาวนานแค่ไหน ใครจะมองว่าเป็นความรักที่ไม่มีที่ไม่มีตัวตน ค้นหายังไงก็ไม่เจอ แต่ถ้ามีใครสักคนผ่านเข้ามาในชีวิตไม่ว่าจะเป็นคนดียวกันหรือไม่ แต่อย่างน้อย3เดือนที่ผ่านมา ก็มีความหมายสำหรับA มากมายและจะอยู่ไปแบบนี้ไม่มีวันลบเลือนไปจากใจ A ได้แต่หวังว่า B จะเปิดเมลอ่านบ้างก็คงจะดี
"พรมลิขิตอาจทำให้ได้เพียงแค่ให้AกับB ได้รู้จักกันแค่ผ่านตัวหนังสือ แต่มันไม่มีทางมาบรรจบกันได้ก็เท่านั้น"
ใครที่มีความรักที่ดีๆอยู่แล้วโปรดเก็บมันไว้รักษาดูแลกันและกันเข้าใจซึ่งกันและกันให้เกียรติกันมากๆนะครับ