สวัสดีสมาชิกทุกท่าน

         เดี๋ยวนี้การอัพเดตข่าวบนมือถือกลายเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ใครก็ทำกัน นับวันมือถือยิ่งขยายขอบเขตความสามารถมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกอย่างที่คอมพิวเตอร์ที่บ้านทำได้ มือถือก็ทำได้ ทั้งยังทำได้ทุกที่ทุกเวลาอีกด้วย 

         ในส่วนของ Pantip-Cafe มีหน้าเว็บสำหรับดูกระทู้ผ่านมือถือ http://pda.pantip.com สมาชิกสามารถดูกระทู้ผ่านมือถือได้ ผ่านทางบราวเซอร์โทรศัพท์มือถือรุ่นปัจจุบัน ซึ่งตอนนี้ได้ปรับหน้าใหม่ ให้สามารถเลือกดูกระทู้ตามกลุ่มย่อยหรือคลับสมาชิกได้แล้ว เป็นข้อแตกต่างเทียบกับการดูผ่าน Application For Mobile รวมถึงหน้าเว็บสีม่วง ที่ให้ความรู้สึกเหมือนได้ใช้งานผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์จริงๆ

ประกาศข่าว Pantip-Cafe เพิ่มกลุ่มย่อยพิเศษ User Group สำหรับ Apple iPhone, BlackBerry, Samsung Galaxy S, Samsung Galaxy Tab ในห้องมาบุญครองแล้วนะคะ

         พบกันใหม่ฉบับหน้าค่ะ

         The Espresso ฉบับนี้ ชวนสมาชิก OverEat หรือ คุณวิวัฒน์ ศรีเพ็ญ สมาชิกประจำห้องก้นครัวมาพูดคุยกันค่ะ หลายคนอาจจะคุ้นหน้าคุ้นตา เห็นคุณ OverEat แว้บๆ อยู่ในห้องก้นครัว จากรีวิววิธีทำอาหาร รีวิวพาชิมร้านอาหาร คุณ OverEat เล่าว่าอ่านกระทู้พันทิปมากว่า 7 ปีแล้ว เริ่มต้นจากห้อง "รัชดา" จนมาถึง "ก้นครัว"

         "...เพื่อนๆ ก็จะแนะนำว่าพันทิปเค้ามีเรื่องอาหารการกินด้วยนะ ลองเข้ามาอ่านมาดูบ้าง ก็เริ่มเข้ามาในห้องก้นครัว สมัยยังไม่ได้แยกออกมาเป็นห้องก้นครัว มาอ่านๆ ดู พี่ๆ น้องๆ เค้าโต้ตอบกันเรื่องอาหารที่ผิดบ้าง ถูกบ้าง โดยเฉพาะพวกอาหารไทย เครื่องปรุงของไทยๆ ที่บางคนตอบจนเพี้ยน จนอยากจะตอบกะเค้าบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้สมัครเป็นสมาชิก จนอดรนทนไม่ได้ เลยมาสมัครในนาม “OverEat ที่มาจากเคยมีเพื่อนๆ ในกลุ่มรวมทั้งผมเอง จัดตั้งกลุ่มรถซิ่งกวนเมืองสมัย The Palace เฟื่องฟู คือเป็นฉายาของผม “เหลือแดก” นั่นเองครับ เลยนำชื่อนี้ มาเป็น Login ในการสมัครสมาชิก

         จากวันนั้นจนวันนี้ ที่อยู่แบบสมาชิกก็ 3 ปีกว่าๆ เข้าปีที่ 4 และไม่เคยย้ายห้อง ไปป้วนเปี้ยนห้องอื่นเลย อาจจะมีห้องจตุจักรบ้าง แต่รัชดาก็ไม่ได้เข้าไปอีกเลยครับ"

จุดเริ่มต้นของการรีวิววิธีทำอาหาร-ร้านอาหาร

         "ผมเป็นคนทำงานในแผนกที่ต้องเดินทางไปทั่วประเทศ ที่ไหนมีไฟฟ้า ที่นั่นผมก็ต้องไปให้ถึงในทุกที่ ทั้งทำสารคดีเกี่ยวกับการขยายเขตไฟฟ้า การส่งเสริมการใช้ไฟฟ้าในส่วนภูมิภาค สารพัดที่การไฟฟ้าจะมอบให้ประชาชน ในทุกระดับการใช้ไฟฟ้า ผมจึงได้ไปเที่ยว ได้ชิมร้านอร่อยๆ อาหารประจำถิ่นนั้นๆ รวมทั้งได้ศึกษาไปถึงเครื่องปรุงในแต่ละท้องถิ่น และทำความรู้จักกับมัน เพื่อเราจะได้นำสิ่งดีๆ มาทำกับข้าวอร่อยๆ ได้อย่างลงตัว ไม่หลงทิศทั้งเครื่องปรุงและรสชาติของอาหารแต่ละพื้นถิ่น

         จวบจนผมรวบรวมร้านอร่อย สูตรอาหารที่ผมชอบทำ จากหลากหลายที่ในประเทศไทย มาจนได้ลงมือเขียนเป็นบทความในวารสารรายเดือนของ กฟภ. “สายใจไฟฟ้า” ในคอลัมน์ แวะชิมริมทาง โดยใช้นามปากกาว่า “ชายกาง” เขียนมานับสิบปี จนได้รับการรวมเล่มเป็นพ๊อคเก๊ตบุ๊ค ขนาด 260 หน้า ในนาม “ท่องทั่วไทย ไปกับ กฟภ.” ในปี 2551 และจากการที่เริ่มในหน่วยงานของผมเอง ผมก็เริ่มนำร้านอร่อยจากทั่วประเทศ ที่ส่วนใหญ่ จะไม่ใช่ร้านที่ดังมาก หรือแทบจะไม่มีคนรู้จัก หรือเพียงแค่ผ่านจังหวัดนั้นๆ ไป อย่างเป็นแค่ทางผ่าน เพียงเพราะผมอยากให้คนในสังคมพันทิปนี้ ที่อาจจะถูกมองว่า แค่กลุ่มไม่มากนัก แต่ก็อยากจะนำมาให้รู้กันว่า อาหารที่อร่อยๆ ในแต่ละท้องถิ่นนั้น อยู่ไหนกันบ้าง ไม่ใช่รอให้เจ้าของรายการใดๆ ไปรับจ้างร้านอาหารมาออกให้ชม ทั้งๆ ที่อาจจะมีแค่เงิน แต่ไม่มีฝีมือจริงๆ ในการทำอาหารให้อร่อยๆ"

อะไรเป็นแรงบันดาลใจในการแลกเปลี่ยน เขียนรีวิว

         "แรงบันดาลใจในอีกเรื่องคือ ผมอยากจะให้แต่ละครอบครัว ได้พาพระในบ้านที่เป็นพ่อ เป็นแม่หรือผู้สูงอายุในแต่ละบ้าน ออกไปตามจังหวัดใกล้ๆ ไปเพื่อให้เกิดความสัมพันธ์อันดีในครอบครัว ไปสร้างความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ด้วยการไปเที่ยวต่างจังหวัดใกล้ๆ ไปกินข้าวกันบ้างท่ามกลางคนที่รักกันๆ ในทุกๆ บ้านครับ

         หรือแม้แต่ในบ้าน ที่ผมจะบอกไว้ท้ายการเข้าครัวของผมว่า ในห้องครัว เราก็สร้างความสุข ความสัมพันธ์อันดีได้ เพียงเรามาช่วยกันทำกับข้าว แบ่งหน้าที่กันทำตามอายุและความสามารถ มันก็เกิดความสุขได้ง่ายๆ ในครัวของทุกๆ บ้านครับ"

ร้านอาหารแบบไหนที่ชอบรีวิว

 "ร้านอาหารที่ผมนำมารีวิว ส่วนมากจะเป็นร้านอาหารพื้นบ้าน ไม่หรูหรา แต่รสชาติอาหารที่เค้าทำออกมานั้น ตรงใจ ตรงกับรสที่มันควรจะเป็นของอาหารนั้นๆ รสจะต้องไปตามกับส่วนผสมและเครื่องปรุง และใส่ในแบบพอดีๆ ที่เราเรียกกันว่า รสมือไงครับ และร้านอาหารที่อยู่ในต่างจังหวัด เค้าก็จะไม่ปิดบัง คุยกันเหมือนพี่น้อง และเมื่อเรานำมาขยายในพันทิป คนที่เดินทางบ่อยๆ จะได้ทานของอร่อยในท้องถิ่น ไม่ซ้ำจำเจครับ"

เคยมีสมาชิกถามมั้ยว่า OverEat ถูกจ้างมารีวิวรึเปล่า

         "ถูกจ้าง ได้รับเงินมารึเปล่า... เคยมีคนถามนะครับ แต่ก็มีคนที่เข้าใจผม เข้าใจในทิศทางของผม และเข้าใจไปถึงแก่นของผมว่า ร้านที่ผมพาไปชิมนั้น ไม่ใช่ร้านใหญ่โตหรูหรา ไม่มีเงินมากพอ ที่จะมามีงบเพื่อการจ่ายให้มาออกสื่อ ไม่ว่าจะทางใดก็ตาม เกือบทั้งหมดเป็นร้านในต่างจังหวัดที่เค้าอยู่ได้ในพื้นที่เค้า เพียงว่าถ้ามาจังหวัดนี้แล้ว ถ้าเบื่อกับร้านเดิมๆ ที่เคยเห็นในโฆษณาแล้ว มาลองทานแบบนี้ดูบ้างไหม รสดี อร่อยจริง คนพื้นที่รับรองราคาก็ย่อมเยา แต่ถ้าเป็นร้านที่อยู่ในกรุงเทพฯ หรือร้านที่ติดตลาดแล้ว และไปชิมกับเค้าบ้าง ก็เป็นเพียงแค่เปลี่ยนบรรยากาศการกินของผมบ้างเท่านั้นเองครับ เพราะร้านดีๆ ดังๆ ยิ่งตามโรงแรมด้วยแล้ว ก็จะมีพี่ๆ อีกกลุ่มที่เค้าชำนาญครับ"

เคยมั้ยที่มีคนตามรอยคุณไปชิม แล้วมาบอกว่าไม่อร่อย

         "เป็นเรื่องปกตินะครับ ไม่ใช่แค่ผมหรอก ทุกคนและหลายๆ คนแหละครับ ที่เจอแบบนี้ ก็มันจะไปถูกปากถูกใจไปกับทุกคนนั้นเป็นไปไม่ได้ครับ เพียงแค่ถ้าคนชมซัก 10 คน และมีคนติเพียง 1 คน เท่านี้ ก็ไม่ยุ่งยากครับปกติมนุษย์"

แบบไหนที่ OverEat เรียกว่าอร่อย

         "คำว่า อร่อย ถ้าในความเห็นของผมนั้น ผมจะดูจากพื้นที่กันก่อน ว่าเราไปกินในพื้นที่ใด ตรงนั้นเค้าทานรสอะไรกันเป็นหลักไหม เพราะแต่ละพื้นถิ่น เค้าจะทานรสต่างกันไป ทางตะวันออกแถบชลบุรี อาจจะมีรสหวานในทอดมัน เปรี้ยวนำในแกงส้ม ทางเพชรบุรี เค้าจะแล่บรสหวานไว้เพราะเค้าเมืองน้ำตาล แต่ก็จะอร่อย กลมกล่อมไม่ใช่หวานเด่นมากจนเกินไป คืออาจจะเรียกง่ายๆ ว่า เราไปอยู่ในท้องที่ใด ควรจะเข้าใจในรสชาติของท้องถิ่นนั้นๆ ยิ่งถ้าเรา รู้จักเครื่องปรุง เครื่องเทศที่เค้าใช้ในท้องที่นั้นๆ ด้วยแล้ว คุณจะกว้างขึ้น ได้รับของจริงจากพื้นที่มากขึ้น มีความสุขกับการกินอาหารในแต่ละพื้นถิ่นในเมืองไทยครับ

         ไม่ใช่อย่างหลายๆ คนที่ผมเคยพบมา ใส่ปากเข้าไปกินไปคำเดียวก็มาโวยวาย และเคยมีว่า เสียงดังจนคนข้างเคียงได้ยินและหมั่นไส้ จากคำที่ว่า ไม่เหมือนกินร้านแถวบ้านเลย นี่เหรอ ร้านดังประจำจังหวัดนี้ ผลคือ ถูกลูกค้าท้องที่ด่ากลับ และไล่ให้ออกจากร้านไปแทบไม่ทัน และขอให้ไปกินร้านแถวบ้านซะ อย่ามาที่นี่อีกเลย"

บางคนบอกว่า เชื่อว่ารีวิวกับข้าวที่รีวิวในห้องก้นครัวต้องอร่อย แม้จะยังไม่ได้ลองชิม คิดว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้คนอ่านเชื่อ

         "คนจะทำกับข้าวได้ดี ได้อร่อย ในส่วนตัวผมเอง คิดว่า คนทำกับข้าว น่าจะรู้จักส่วนผสมและเครื่องปรุงแต่ละอย่างที่จะนำมาปรุงอาหารนะครับ อย่างเช่นในอาหารไทย ก็ยังต้องมีการดูก่อนว่าอะไรที่เข้ากับอะไรได้ ไม่ใช่ไม่เข้ากันก็ยังนำมาทำก็ไม่อร่อยอยู่นั่นเอง

         อาหารแต่ละอย่างจะมีกำหนดตายตัว ทั้งวัตถุดิบและเครื่องปรุง เพียงแต่จะมีเทคนิคนั่นนี่ ในการใส่อะไรก่อนหลัง การปรุงให้ได้รสตามแบบเดิม และเมื่อไม่เหมือนเดิมก็จะมาแก้ต่างกันว่าเป็น Fusion Food รสต้องไม่เหมือนเดิม ต้องใส่นั่นแทนนี่ได้ ... นั่นคือกำลังนำความหายนะมาสู่อาหารไทยของเราครับ

         ดูง่ายๆ แค่แครอท เดี๋ยวนี้ใส่กันในทุกเมนู ใส่ในทุกอย่างแม้กระทั่งน้ำปลาพริก ที่ผมเคยเห็นและนั่งหัวเราะจนเพื่อนถาม ผมบอกลองดูซิว่าบนโต๊ะนี้ มีจานไหนไหมที่ไม่มีแครอท ไม่ว่าจะหั่นเต๋า ซอยเส้นสั้น เส้นยาว แทรกไปจนเฝือไปหมด จนหมดรูปแห่งการเป็นอาหารไปเลยก็มี

         คนทำกับข้าวเป็น เค้ามองปร๊าดเดียวในเครื่องปรุง ในขั้นตอนการทำ ก็รู้แล้วครับว่ามันจะออกมาเช่นใด รสแบบไหน และในห้องก้นครัวแห่งนี้ ก็มีหลายๆ ท่านที่เป็นยอดฝีมือในการทำอาหาร ที่ผมเอง ยังเข้ามาอ่าน มาเรียนรู้กับพี่ๆ เค้าเสมอๆ ยิ่งเป็นอาหารไทยๆ พื้นบ้านด้วยแล้ว ของไทยเรานี่แหละครับ น่าศึกษาน่าหาความรู้ใส่หัวกันมากๆ ครับ"