THE ESPRESSO - ISSUE 06

สวัสดีสมาชิกทุกท่าน

...ก้าวเข้าสู่ปีที่ 14 ของพันทิปดอตคอม กับจำนวนสมาชิกที่ทะลุ 500,000 ล็อกอินแล้ว

ช่วงปีที่ผ่านมา มีประเด็นทางสังคมเกิดขึ้นมากมาย

ปฏิเสธไม่ได้ว่า นักท่องเน็ตจำนวนมากเปิดอินเทอร์เน็ต และเข้าเว็บไซต์ที่เป็น Community เพราะอยากอ่าน "ความคิดเห็น" ของคนที่กำลังถกเถียงกัน มากกว่าที่จะมาหาอ่านข่าวสารหรือบทความอ้างอิงที่ถูกเขียนขึ้น

ยิ่งจำนวนความคิดเห็นมากขึ้นเท่าไร แง่มุมต่างๆ ในเรื่องนั้นก็จะยิ่งชัดเจนขึ้น และเมื่อนั้นเองที่เราจะรับรู้ร่วมใน "คำตอบ" และเห็นภาพของ "กระแส" โดยที่ผู้ตั้งกระทู้บางครั้งก็มีสถานภาพเป็นแค่ผู้เปิดประเด็นในการสนทนาเท่านั้น

ตอนนี้ มีการประเมินการมีส่วนร่วมในเว็บ ออกมาเป็นคะแนน Monthly Point อันที่จริงแล้วมองผิวเผิน อาจเพียงแค่เพื่อกระตุ้นให้สมาชิกเข้ามามีส่วนร่วมมากขึ้น แต่สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นคือ การมุ่งหวังให้เกิด "คุณภาพ" ของความคิดเห็น เป็นการแสดงความคิดกันอย่างเข้มข้น มากกว่าการตอบเพียงเพื่ออยากจะมีส่วนร่วม

เคยนั่งคิดเล่นๆ ว่า ระหว่างการตอบกระทู้แบบวิพากย์วิจารณ์แรงสุดลิ่มทิ่มประตู กับการตอบแบบผ่านๆ อย่างไหนดีกว่ากัน ถ้าให้เลือก... ส่วนตัวคงยอมรับได้ทุกอย่าง เว้นอย่างเดียวคือ "หน้าม้า" ที่แอบสมัครมาตอบเข้าข้างเรื่องที่เกี่ยวกับตนเอง ซึ่งเป็นความจอมปลอม ที่บางทีไม่ได้ให้อะไรกับคนอ่าน

...The Espresso ฉบับนี้ ควันหลงจาก Thunderbird งานใหญ่ที่เพิ่ง(บิน)ผ่านพ้นไปหมาดๆ ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ได้รับความสนใจในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา รวมถึงพูดคุยสนุกๆ กับสมาชิกผู้ชื่นชอบการวาดการ์ตูน 2 ท่าน ที่หลายคนอาจเคยเห็นผลงานผ่านกระทู้แนะนำกันมาบ้างแล้ว

* สมาชิกสามารถอ่านเนื้อหาในฉบับย้อนหลังได้ผ่านทางหน้าเว็บ
http://www.pantip.com/cafe/theespresso

* แนะนำบริการหรือแจ้งปัญหา Cafe & Blogggang ติดต่อผ่านช่องทางใหม่ได้ที่ คลิก

การแสดงการบินของฝูงบินผาดแผลง "Thunderbird" ของกองทัพอากาศสหรัฐ ณ ท่าอากาศยานกองบัญชาการกองทัพอากาศดอนเมือง เมื่อวันที่ 9-10 ตุลาคม ที่ผ่านมา ได้รับความสนใจจากประชาชนทั่วไปจำนวนมาก รวมถึงชาวพันทิปคาเฟ่โดยเฉพาะ ห้องหว้ากอ ที่รอคอยการมาของทีม Thunderbird ในครั้งนี้ ก่อนหน้าวันแสดงมีการตั้งกระทู้ในห้องหว้ากอ เกี่ยวกับรายละเอียดเครื่องบิน รายชื่อนักบินที่ร่วมแสดง รวมถึงให้คำแนะนำ และข้อปฏิบัติในการเตรียมตัวไปร่วมชมงาน อาทิ การเตรียม Ear Plug และเส้นทางในการเดินทาง

ท่าบินของชุดการแสดงของทีม "Thunderbird" ที่ได้รับความสนใจได้แก่ การบินหมู่รูปสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดหรือ Diamond การบินตั้งชัน 90 องศาทำวงรอบตัวเอง การบินสวนกันด้วยความเร็ว 500 ไมล์ต่อชั่วโมง และการบินเกาะหมู่ในระดับเพดานบินต่ำ ซึ่งเป็นท่าที่สร้างความหวาดเสียวให้กับผู้ชม อีกทั้งยังมีเสียงดังมาก ชนิดที่ทำให้สัญญาณกันขโมยของรถยนต์ในลานจอดที่ส่งเสียงร้องแข่งกันเลยทีเดียว

ภายหลังจากการแสดงเพียงไม่กี่ชั่วโมง มีกระทู้ภาพถ่ายฝูงบิน และบรรยากาศภายในงานเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในห้องกล้อง มีการโพสทั้งภาพถ่ายจากกล้องดิจิตอลและโทรศัพท์มือถือ รวมถึงภาพข่าวและคลิปวิดีโอของสื่อต่างๆ เช่นเดียวกับห้องเฉลิมไทย มีการตอบกระทู้ แสดงความเห็นเพื่อร่วมยินดีกับ ฐปณีย์ เอียดศรีชัย หญิงไทยคนแรก ที่ได้ขึ้นบินกับเครื่องบิน F-16 D

หมู่บินผาดแผลง "Thunderbird" เป็นฝูงบินสาธิตชั้นยอดของกองทัพอากาศสหรัฐฯ มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักเรื่องความสามารถในการบังคับเครื่องบินได้พร้อมเพรียงและน่าตื่นเต้น เดินทางมาแสดงการบินในเมืองไทย เพื่อเป็นการเชื่อมสัมพันธไมตรี ระหว่างกองทัพอากาศของทั้งสองประเทศ โดยเคยทำการแสดงการบิน ต่อสายตาของผู้คนกว่า 20 ล้านคน มาแล้วรอบโลก กว่า 1,000 ครั้ง ในตลอดระยะเวลากว่า 50 ปี นับตั้งแต่ปี 2496 เป็นต้นมา ในส่วนของประเทศไทย เคยทำการแสดงไปเมื่อปี 2530 และ 2537 ปัจจุบันในปี 2552 ที่นำมาแสดงในประเทศไทยนั้น หมู่บินทำการบินด้วยเครื่องบินขับไล่แบบ F-16 C/D Block 52 และเครื่องบินลำเลียงแบบ C-17 ทำการฝึกบินแสดงกว่า 10 ท่าบิน

ShioRamen

ตอนนี้อายุเท่าไร กำลังเรียน ทำงาน หรือทำอะไรอยู่?
ตอนนี้อายุ 18 ปี เรียนอยู่ที่โรงเรียน Oxnard High School ม.6 ค่ะ เล่นพันทิปมาได้ 2-3 ปี แล้วค่ะ ส่วนใหญ่เล่นห้องบันเทิงแดนซากุระกับราชดำเนิน แต่โพสต์ห้องการ์ตูนบ่อยกว่า

หัดเขียนนานหรือยัง คิดว่าการเขียนการ์ตูนมีเสน่ห์ตรงไหน?
คุณแม่ชอบจับให้วาดตอนเด็กๆ ค่ะ ตั้งแต่อนุบาลเลย ชอบวาดเซเลอร์มูนค่ะ สเน่ห์มันน่าจะอยู่ที่ เราสามารถสร้างสิ่งๆ หนึ่งได้ตามใจเราด้วยปลายปากกา

เวลาว่างมักจะทำกิจกรรมอะไร?
ก็มีวาดรูป แต่งการ์ตูน แต่งเพลง แล้วก็ร้องเพลงค่ะ

มีการ์ตูนที่อ่านหรือดูบ่อยหรือเปล่า?
Pandora Hearts ค่ะ ชอบลายเส้นกับสไตล์การแต่งตัวของตัวการ์ตูนที่ออกเป็นแนวยูโรเปียน

ที่มาที่ไป เกี่ยวกับการ์ตูน "แพนด้า VS ช้างไทย" ที่เคยเป็นกระทู้แนะนำ
คงเป็นเพราะว่าอยากให้คนมอง 2 มุมค่ะ ไม่ใช่มานั่งใจแคบ อะไรๆ ก็มาว่าแพนด้า บางทีมันไม่มีเหตุผลเกินไป อะไรที่เราชอบก็ชม อะไรที่เราไม่ชอบก็อย่าไปด่าเขา เอาเรื่องดีๆ เข้าตัวดีกว่า แบบนี้จะสบายใจทั้ง 2 ฝ่ายค่ะ

คลิกเพื่ออ่าน

ต้องการสะท้อนความจริงหรือสื่อถึงแง่มุมไหนทำไมถึงเลือกเรื่องนี้?
เรื่องช้างกับแพนด้านี่ถือว่าเป็นเรื่องที่ยกตัวอย่างคำว่า "ตามน้ำ" อย่างเห็นได้ชัดค่ะ พอมีคนนึงโยงเรื่องช้างมาปนกับแพนด้า คนอื่นๆ ก็เอาบ้าง จนในตอนนี้เวลามีข่าวช้างออกมา ก็ต้องมีคนดึงแพนด้ามาเกี่ยว ซึ่งมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย เห็นแล้วมันน่าสงสารทั้งช้างและแพนด้า ที่ต้องมาเป็นเครื่องมือให้คนทะเลาะกัน

เคยเอาเรื่องที่พบเจอในชีวิตประจำวันมาเขียนเป็นการ์ตูนไหม?
เคยเอาเหตุการณ์งี่เง่าๆ ของตัวเองมาวาดเล่นๆ ให้เพื่อนอ่านขำๆ บ้างค่ะ เช่น ตอนเด็กๆ เคยโดนแม่บอกว่าถ้าซนจะพาไปปล่อยให้อยู่กับก่อสร้าง วันต่อมาก็หายไปจากบ้าน เพราะหนีไปเล่นกับก่อสร้างจริงๆ

คาแร็กเตอร์ตัวละครส่วนใหญ่
เรื่องตัวละครวาดออกมาหลายแบบ คงจะเอาความรู้สึกที่ตัวเองมีใส่ลงไปในตัวละครแต่ละตัว บางตัวมีมุมดีของเรา บางตัวก็มีมุมร้ายของเราเช่นกัน เพราะบางทีเราก็เปลี่ยนแปลงจากดีเป็นร้าย หรือ ร้ายเป็นดีได้ค่ะ ส่วนใหญ่ชอบสะท้อนความคิดของเราผ่านตัวละครให้ผู้อ่านได้อ่าน

การเขียนการ์ตูนลงเว็บในแบบของคุณ มีวิธีการทำงานอย่างไร?
วาดจากปากกาดำลงกระดาษขาวธรรมดา ส่วนใหญ่ก็การ์ตูนแป้กค่ะ ฮ่าๆๆ ยิ่งคนอ่านการ์ตูนเราแล้วไม่ขำ เรายิ่งขำตัวเองค่ะ แบบว่า "แหม ทำไปได้"

เขียนการ์ตูนมากี่เรื่องกี่ตอนแล้ว ฟีดแบ็กที่ได้รับจากคนอ่านในพันทิปเป็นยังไงบ้าง? ต่างจากที่อื่นอย่างไร
สิบกว่าตอนได้ค่ะ มีทั้งแป้กและไม่แป้ก ฟีดแบ็กก็เช่นกันค่ะมีทั้งบวกและลบ แต่ก็เข้าใจค่ะว่าคนเรามุมมองไม่เหมือนกัน คนด่าเราก็เหมือนดันให้เราทำให้ได้ดีกว่าเก่า เป็นกำลังใจอีกแบบนึงที่เขาให้เรามาโดยไม่ตั้งใจ

การแสดงความเห็นกับการ์ตูนของคุณ แบบไหนที่คุณรู้สึกชอบ และไม่ชอบ
แบบที่ชอบคงจะเป็นพวกความเห็นที่เขียนยาวๆ เหมือนกับว่าเขาหยิบการ์ตูนเรา มาเป็นประเด็นในการสนทนา แบบไม่ชอบคงไม่มีค่ะ ตราบใดที่เขาตอบกระทู้เราไม่ว่าบวกหรือลบ มันก็แสดงถึงการที่เขาอยากออกความเห็นที่เราเป็นจขกท. ก็ต้องพร้อมรับฟังค่ะ

แรงบันดาลใจในการเลือกเรื่องหรือคิดพล็อตการ์ตูน
มาจากจิตใต้สำนึกค่ะ เหมือนกับว่าเรามีอะไรค้างในใจที่อยากสื่ออกมาเป็นเรื่องราว เราก็วาดออกมาเป็นการ์ตูน ทั้งลายเส้นและลายมือมันสื่อความรู้สึกได้ดีกว่าคีย์บอร์ดค่ะ

ความเห็นของคุณที่มีต่อการ์ตูนในยุคใหม่ๆ
งานวาดถือว่าดีกว่ายุคเก่าๆ มากค่ะ แต่ความเป็นตัวของตัวเองกลับลดหายไปมาก เหมือนกับขาดอะไรบางอย่างที่การ์ตูนเรื่องอื่นไม่มี แต่ก็ยอมรับค่ะว่างานเขาออกมาดีจริงๆ และยังติดตามการ์ตูนใหม่ๆ ต่อไปค่ะ

ฝากถึงนักเขียนการ์ตูนลงเว็บ และผู้ที่ชื่นชอบการเขียนการตูนเหมือนกับคุณ
ความเห็นบางทีอาจจะออกมาในแง่ลบ อย่าไปคิดค่ะว่าเราทำได้ไม่ดี ให้คิดว่าเราอาจก้าวพลาดไปนิดนึง ต้องคอยทรงตัวให้ดีๆ ค่ะ ไม่ใช่ว่าพลาดทีก็ปล่อยให้ตัวเองล้มเลย งานแบบนี้ยิ่งหยุดง่ายๆ ยิ่งไปถึงความสำเร็จยากค่ะ อย่ากลัวว่าจะทำไม่ได้ กลัวว่าจะไม่ได้ทำดีกว่า ก็อยากขอให้ทุกคนสู้ๆ เพราะฝีมือมันอยู่ที่ความพยายามของเราค่ะ ไม่ใช่ความกดดันของคนอื่นที่ยัดมาให้เรา ไปได้ครึ่งทางก็ยังดีกว่ายืนอยู่กับที่ค่ะ เอาใจช่วยทั้งนักเขียนการ์ตูนทุกๆ คน และคนที่พยายามทำฝันตัวเองให้กลายเป็นจริง ขอให้ทำได้สำเร็จค่ะ

SavageHuman

ตอนนี้อายุเท่าไร กำลังเรียน ทำงาน หรือทำอะไรอยู่?
อายุ 20 กลางๆ ตอนนี้ทำงานอยู่ครับ

ทำงานเกี่ยวกับศิลปะไหม ใช้เวลาไหนในการเขียนการ์ตูน?
ไม่ได้ทำงานสายศิลป์หรือเรียนสายศิลป์มาแม้แต่น้อย ที่ชอบวาดรูปนั้น ก็คงเหมือนเพื่อนๆ คนอื่นที่ชอบวาดรูปเล่นในหนังสือเรียน ก่อนจะพัฒนามาเป็นเขียนเหน็บคนอื่น ในสมุดบันทึกส่วนตัว แล้วก็กลายพันธุ์มาเป็นการ์ตูนลงเว็บในที่สุด

หัดวาดการ์ตูนมานานรึยังคะ มีวิธีฝึกฝีมือยังไง?
วาดการ์ตูนก็ มกราปีหน้าจะครบสองปีครับ ยังอ่อนด้อยประสบการณ์นัก เวลาที่ฝึกหัดวาดการ์ตูนนั้นก็ช่วงว่างๆ ขีดเขียนจดไปเรื่อยเปื่อย บางครั้งอยากวาดการ์ตูนเป็นตอนยาวหน่อย ก็ต้องกลั้นใจสละเวลานอนมาวาดเลยครับผม วิธีฝึกคือเขียนเข้าไป ไม่พัฒนาให้มันรู้ไป วาดไปเรื่อยๆ โดนด่าเยอะๆ เดี๋ยวก็พัฒนาเองครับ

ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตของคุณเป็นยังไงบ้าง?
ไร้สไตล์ ก็ปุถุชนธรรมดา ทำงาน เลิกงานก็เตะบอล ดูบอล เล่นวินนิ่ง ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ อ่านการ์ตูน ดูหนังนี่ชอบรองจากเล่นวินนิ่งเลยครับ ดูทุกแนว

ระหว่างหนังและการ์ตูน คิดว่ามีจุดเหมือนหรือต่างกันไหม?
ผมว่า หนังกับการ์ตูนนี่คืออันเดียวกันนี่แหละ ต่างกันที่วิธีการนำเสนอ หนังใช้คนแสดง ส่วนการ์ตูนใช้ลายเส้นบอกเล่าเรื่อง หนังก็กลายเป็นการ์ตูนได้ การ์ตูนก็กลายเป็นหนังได้ครับ

หยิบเอาเรื่องจริงในชีวิตตัวเองมาเขียนเป็นการ์ตูนหรือเปล่า?
การ์ตูนส่วนใหญ่ก็เรื่องใกล้ๆ ตัวนี่แหละครับ จับมาใส่ไข่เข้าไปนิดหน่อย (ความจริงน่ะเยอะเลย)

คลิกเพื่ออ่าน

เกี่ยวกับการ์ตูนที่เคยเป็นกระทู้แนะนำ เรื่องรถเมล์สาย 8
ถ้าถามถึงเรื่องรถเมล์สาย 8 เคยทำจริงๆ ตอนตัวยังกระเปี๊ยกอยู่ โดยมีแม่เป็นแกนนำแล้วก็มีผมเป็นเหยื่อ ฮ่าๆๆ เด็กไทยตัวเล็กๆ เพิ่งเคยเข้ากทม. ต้องนั่งรถโดยสารประจำทางราคา 3.50 บาท แม้จะทำหน้าให้น่าเอ็นดูปานใดก็มิเคยได้นั่ง เลยจับเข่าคุยกับแม่ สุดท้ายไม่รู้ใครชวนใคร ชู๊ตผมเข้าหน้าต่างรถประจำทาง พร้อมกับให้ไปจองที่ ฮา.. เคยทำแค่ครั้งเดียวน่ะครับ ไม่ได้โม้ พอดีแม่ผมสำนึกผิด เลยเลิกๆ กันไป

สรุปว่าวันนั้นได้นั่งไหม?
คนแรก

แล้วตอนจบก็ลุกให้คนแก่นั่งจริงๆ อย่างในการ์ตูน?
ลุกให้คนแก่นั่งตอนเป็นเด็กนี่โคตรแมนเลย ประมาณว่า ไอ้พวกหนุ่มๆ ไม่ลุกใช่ไหม ตูลุกเอง เหมือนมีเสียงปรบมือกึกก้องอยู่ในหัว พร้อมคิดว่า ตูนี่โคตรแมน (เด็กๆ คิดน่ะ) แต่ผมว่าเดี๋ยวนี้ผู้ใหญ่ลุกให้เด็กๆ กับสาวๆ นั่งเยอะกว่าเมื่อก่อนน่ะ

การ์ตูนเรื่องนี้ ที่จริงแล้วอยากสื่ออะไร?
การได้นั่งในรถเมล์ไม่ใช่ความสุขของชีวิตที่แท้จริง ฮ่าๆๆ ผมว่าตอนท้ายของตอนนี้ หลายคนคงคิดว่า สองคนนี้มันจะทำยังไงมันจะลุกกันไหม หรือจะแบ่งที่ให้นั่ง หรือจะช่วยถือไม้เท้า แต่มันกลับลุกให้นั่ง แถมยังลุกทั้งสองคนเลย ผมว่า มันน่ารักดี

คิดว่าคาแร็กเตอร์ตัวละครที่สร้าง เอาความเป็นตัวเองเรื่องไหนออกมา?
ก็คงมีแค่ เรื่องเรารักน้องตัวเอง น้องเราก็รักเรา ความจริงการ์ตูนตอนนี้ ผมอยากให้เห็นความรักระหว่างพี่น้องคู่นี่มากๆ พี่ที่รักน้อง น้องที่รักพี่ คือจะบอกว่าไงหละ.. อยากให้คนอ่านได้ชุ่มชื่นหัวใจ

เอกลักษณ์ และวิธีการเขียนการ์ตูนในแบบของคุณเอง
เอกลักษณ์คงเป็นเรื่องมุขน่ะครับ มุขชีวิตประจำวัน เรื่องที่อาจเกิดขึ้นกับตัวคุณได้ อ่านแล้ว "เฮ้ย นี่ตูเคยทำ" "ตูเคยโดน" เพราะลายเส้นนี่ประมาณเด็กประถม 1 วาด

ผมเขียนบันทึกอยู่แล้ว เวลาเจออะไรแปลกๆ ก็เอามาขีดเขี่ยลงในสมุด มีเรื่องไหนที่เราว่าน่าสนใจ ก็จับมาเขียนการ์ตูน ส่วนวิธีการเขียนการ์ตูนของผมนั้น ค่อนข้างจะเสื่อมคือ ใช้ปากกาลูกลื่นเขียนไปเรื่อย จบตรงไหนก็ตรงนั้น จากนั้นก็เอามาสแกนลงคอม ลบรอยด่างดำเล็กน้อย เท่านี้ก็พร้อมแล้วครับ

เคยสอนคนอื่นเขียนการ์ตูนไหม?
เคยสอนแต่น้องครับ ซึ่งส่วนใหญ่ผมว่าเขียนไปบ่อยๆ ก็จะจับทางได้เองแหละ

เวลาวาดการ์ตูนมาลงเว็บ แล้วมีคนมาแสดงความเห็น รู้สึกยังไง?
ดีใจซี่ !!! ผมมีทีมงานไว้ด่าอย่างเดียวคือเพื่อนๆ นี่แหละ วาดมาเรื่องนึงให้อ่านแล้วมันจะช่วยด่าแบบไม่ต้องมีค่าแรง วาดมาเยอะขนาดนี้ยังด่าไม่หมดเสียที ยิ่งด่าตูยิ่งวาด จะเลิกวาดตอนมันเลิกด่านี่แหละ

เคยรู้สึกตันบ้างไหม? แบบว่า..ไม่มีมุขอะไรเขียนแล้ว
ผมมุขตันเป็นประจำครับ ผมว่าส่วนหนึ่งเพราะมนุษย์เงินเดือนส่วนใหญ่ใช้ชีวิต Routines ผมเรียกว่ารูตีน ซ้ำๆ ซากๆ มันก็ไม่มีเรื่องอะไรแปลกใหม่

มีวิธีออกไปเติมพลัง หรือหาแรงบันดาลใจมาเขียนยังไง?
เลิกคิดทุกอย่าง แล้วออกไปเที่ยวซะ

ความเห็นของคุณที่มีต่อการ์ตูนในยุคใหม่ๆ
การ์ตูนที่ดีที่จะอยู่รอดในกระแสการ์ตูนในตลาดอันเชี่ยวกราด

ฝากถึงนักเขียนการ์ตูนลงเว็บ และผู้ที่ชื่นชอบการเขียนการตูนเหมือนกับคุณ
ผมขอเอาคำพูดของเพื่อนของผมมาพูดแล้วกัน มันบอกว่า "ลองเขียนการ์ตูนจริงๆ จังๆ แบบบ้าๆ เลยนะ สักห้าปี ดูสิว่าจะพัฒนาขนาดไหน" ผมก็ลองทำตามคำมันบอก เฮ้ย จริงว่ะ เวลาทำอะไรจริงจังและตั้งใจ ยังไงมันก็ต้องพัฒนา

คลิกที่นี่ หากท่านไม่ต้องการรับข่าวสารจากเราอีกต่อไป | ติดต่อทีมงาน