สวัสดีสมาชิกทุกท่าน

นอกเหนือจากกระทู้ ที่สมาชิกเข้ามาแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดและทรรศนะกันแล้ว คิดว่า น่าจะมีอีกสักช่องทางหนึ่งที่ทีมงานพันทิปคาเฟ่สามารถสื่อสารถึงสมาชิกได้

ทำไมต้องมี The Espresso...

นอกจากข่าวประชาสัมพันธ์ กิจกรรมน่าสนใจ และ Tips&Trick การใช้งานพันทิปคาเฟ่แล้ว The Espresso จะหยิบยกเอาเคสหรือกระทู้เด่นๆ ในรอบ 15 วันที่ผ่านมา รวมถึงนำเรื่องเก่าๆ ที่เคยเป็นที่สนใจในกระทู้ มาหวนรำลึกกันอีกครั้ง โดยสมาชิกทุกคนจะได้รับจดหมายผ่านทางอีเมลทุกๆ วันที่ 1 และ 15 ของแต่ละเดือน

ฉบับปฐมฤกษ์นี้ เป็นเรื่อง "ไมเคิล แจ็กสัน" บุคคลสำคัญที่ถูกกล่าวถึงในเว็บบอร์ด
ขึ้นหิ้งกระทู้ยอดนิยมและมีผู้เข้าชมสูงสุดในช่วงที่ผ่านมา

อนึ่ง หากสมาชิกท่านใดมีข้อเสนอแนะ อยากแนะนำบทความหรือหัวข้อสำหรับ The Espresso ฉบับต่อๆ ไป สามารถส่งอีเมลมาได้ที่ sayanan@pantip.com

ยังมีประเด็นฮอตๆ อีกมากที่สามารถหาอ่านได้ในคาเฟ่

What's on - พันทิป.คอม บริการส่งการ์ดทางไปรษณีย์ถึงคุณแม่ของคุณทุกปีเช่นเคยค่ะ สำหรับปีนี้การ์ดทั้งหมด 1,500 ใบถูกเลือกหมดเรียบร้อยแล้ว ใครที่พลาดโอกาส สามารถติดตามกิจกรรมได้ในโอกาสถัดไปนะคะ - ขอเชิญร่วมประกวดภาพถ่ายของกลุ่มแกลเลอรี่ครั้งที่ 59 หัวข้อ "น่ากิน(แนวยั่วน้ำลาย)" กรกฎาคม-สิงหาคม 2552 ได้ที่นี่ คลิก - พันทิปปรับโฉมใหม่ เพิ่มฟีเจอร์เปลี่ยนหน้าอมยิ้ม สมาชิกสามารถกดปุ่ม เพื่อเลือก Emoticon ท้ายชื่อล็อกอินได้

      เจอ MJ ครั้งแรกปี 1996 ที่โรงแรม Central  ตอนมาแสดงคอนเสิร์ต "HIStory"  กริ๊ดสลบ หล่อมากค่ะสูงเพรียวหน้าตาสวย จากนั้นวันสุดท้ายที่ MJ จะเดินทางไปประเทศสิงคโปร์ (ถ้าจำไม่ผิด) เรากับเพื่อนๆ อีกประมาณ 2-3คน ตามไปที่โรงเรียนเตรียมทหาร เพราะ MJ ไปถ่ายทำอะไรที่คล้ายๆ ว่าเป็น MV ของเค้า  เค้าเดินอยู่หน้าแถวพร้อมด้วยนร.นายร้อย  พวกเราซึ่งยืนอีกฝั่งหนึ่งตะโกนบอก MJ ว่า "PLEASE, COME BACK AGAIN" แล้ว MJ ก็พยักหน้าบอกว่า "PROMISE"     เมื่อได้ยินข่าวการจากไปภาพทุกอย่าง มันผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ ความรู้สึกหนึ่งอยากให้เป็นแค่การสร้างภาพ แต่อีกความรู้สึกหนึ่งก็ดีเหมือนกันนะ เพราะ MJ ทำงานมาก็เยอะแล้ว เหนื่อยมาก็มากแล้ว ถึงเวลาเทวดาก็จะต้องกลับไปบนสวรรค์แล้ว... prapic777

       จุดหนึ่งที่ทำให้สนใจ MJ ก็จากการดู Live ค่ะ เนื่องจากที่บ้านจะชอบฟังเพลงกันทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ คุณแม่ รวมถึงพี่ๆ ดังนั้นจะมี CD, DVD Live เยอะมาก และชอบมาเปิดนั่งดูกันในครอบครัว   MJ เป็นศิลปินที่อยู่บนเวทีแล้วมีพลังมากๆ ซึ่งผิดกับเวลาอยู่ข้างล่าง เพลงของ MJ ที่ชอบ  คือเพลง Smile เวอร์ชั่น Jackson5 ชอบเวลาเขาร้องเพลงรอยยิ้มเขาสดใสเหมือนเด็ก  และอีกเพลงที่ทำให้เสียน้ำตา คือ She's Out Of My Life จากคอนเสิร์ต Live in Japan july 19

       เราเกิดและโตไม่ทันยุคสมัยของเขา    ไม่ใช่แฟนคลับของเขาเอาเสียเลย เพลงก็รู้จักไม่กี่เพลง ฟังไม่กี่เพลง  แต่เขาคือความประทับใจหนึ่งในวัยเยาว์   คือเจ้าของเพลงเดียวที่ทำให้เราน้ำตาซึม Heal the world... เพลงเดียวที่ทำให้เราเชื่อทุกครั้งที่ฟังว่าโลกนี้ยังมีหวัง เราเห็นเขาคนนี้เป็นตัวแทนของสิ่งที่เรารัก ทั้งความเป็นเด็ก ความอ่อนโยน ความรักต่อโลก และความหวัง เมื่อใดที่เราได้ยินข่าวดีๆ ของเขา เหมือนกับเรากำลังยินดีกับตัวเองไปด้วย ...สำหรับเราแล้ว เขาคือ "ปีเตอร์แพน" ยังไงน่ะหรือ...  ก็คือคนที่ พอเราโตแล้วก็ไม่ค่อยได้สนใจ หลงลืมไปบ่อยๆ แต่พอนึกถึงก็จะรู้ว่า เราอยากกลับไปหาเขา อยากให้เขากลับมาตลอดเวลา ...การที่วันนี้ไม่มีเขา อย่างน้อยก็ทำให้เราได้รู้สึก ว่าโลกนี้ยังมีอะไรให้หวัง เพราะเขาจากไปโดยที่ทำให้พวกเราหวนกลับมาเห็นความสำคัญของสิ่งที่หลงลืมไป ...ไมเคิล แจ็กสัน สำหรับเรา คือสิ่งที่เราจะรักษาไว้และคิดถึงตลอดไป  น้ำพริกกินกะปลาทู

       ตั้งแต่สมัยมัธยมไปเดินเที่ยวตามห้าง  ได้ยินเพลงของเค้าบ่อยมาก  เอกลักษณ์ในการร้องแบบสะอึกๆ ซึ่งพอรู้ว่าคนร้องชื่อไมเคิล แจ็กสัน ผิวสีดำ ก็ยิ่งแปลกใจว่า ทำไมคนผิวสีร้องเสียงได้ใสไพเราะมาก พอเห็นหน้าตาก็โห เค้าหน้าตาน่ารักดีเนอะ ยิ้มหวานมากเลยผู้ชายอะไร ยอมรับเลยหลงเค้ามาตั้งแต่นั้น หลงทั้งเสียงและหน้าตาเค้า และพอเริ่มโต เข้าใจในภาษามากขึ้น ทำให้รู้ว่าเพลงของไมเคิลไม่ได้ไพเราะอย่างเดียวแต่มันเป็นมากกว่าเพลง มันแฝงอะไรต่อมิอะไรหลายๆ อย่าง ให้คนฟังได้รับรู้บางสิ่งบางอย่างต่อหลายสิ่งหลายอย่างบนโลก No.2

       บทเพลงของเค้าทำให้เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งเมื่อประมาณ 17 ปีที่แล้ว หันมาสนใจที่จะอ่านภาษาอังกฤษ และมันก็เป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์อย่างมากกับเด็กคนนั้นตลอดมาและตลอดไป ถึงแม้ว่าเค้าจากไปแล้วก็ตาม LuisFigo

       ไมเคิล แจ็กสันเป็นศิลปินในดวงใจคนแรกและคนเดียวตั้งแต่อดีตจนถึงเดี๋ยวนี้ และจะยังคงเป็นแบบนั้นตลอดไป บทเพลงต่างๆ ล้วนมีความหมายและสร้างแรงบันดาลใจในการดำเนินชีวิตของตัวเองมาจนถึงปัจจุบัน การแสดงของเขายังตรึงตราในจิตใจ เป็นภาพความประทับใจที่ยังมิเคยลืมเลือน แม้มีบางช่วงที่เขาอาจจะเงียบหายไปบ้าง แต่ในใจลึกๆ ก็ยังจดจำความรู้สึกดีๆ เหล่านั้นได้
       ถ้าวันนี้ไมเคิลยังอยู่ฉันก็คงไม่ได้มาเขียนอะไรแบบนี้ คล้ายกับคำกล่าวที่ว่า กว่าจะรู้ตัวว่าคนที่เรารักมีค่ามากแค่ไหนก็คือเวลาที่เราสูญเสียเขาไปแล้ว...ขอบคุณไมเคิล แจ็กสัน ที่เป็นแรงบันดาลใจในชีวิตของฉันเสมอมา มาลัยดำ

       จำได้เลยว่าสมัยนั้นบัตรราคา 2,500 บาท ถือว่าแพงมาก และตนเองก็ยังเด็กด้วยพ่อกับแม่ก็ไม่ได้พาไปดู แต่ก็ตามข่าวทุกวัน ช่วงนั้นซื้อหนังสือทุกเล่มที่เกี่ยวกับไมเคิลไว้หมดเลย ทั้งรูปภาพ โปสเตอร์ เทปเพลง ตัดข่าวทุกชิ้นเก็บไว้  ตอนนั้นที่โรงเรียนมีงานคริสมาสต์ ดิฉันก็ได้นำเอาเพลง Remember the time มาแสดงกับเพื่อน ปรากฎว่าได้รางวัลชนะเลิศ ตอนนั้นดิฉันกับเพื่อนดีใจมาก เพราะเรานั่งดู MV ของไมเคิลทุกวัน จนสามารถเต้นได้  ไมเคิลคือไอดอลคนแรกของดิฉันเลย เค้าทำให้ดิฉันไม่รู้สึกเขินอายต่อการแสดงหน้าชุมชน เพราะดิฉันคิดว่าในเมื่อเค้าทำได้ เราก็ต้องทำได้ และเมื่อชนะก็ยิ่งมีความมั่นใจในการแสดงออกของตัวเอง ดิฉันรู้สึกว่าไมเคิลเป็นคนที่น่ารักมาก ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ไมเคิลพูดน้อย แต่คำพูดของเค้าจะมีแต่คำว่า "I love you"  และสิ่งที่สังเกตได้คือจะเห็นไมเคิลยกมือไหว้ตลอด ดิฉันไม่แน่ใจว่าไมเคิลติดมาจากการทัวร์ที่ประเทศไทยหรือเปล่า 
       ท้ายที่สุดวันนั้น 26 มิ.ย. กลับถึงบ้านประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ  แม่บอกว่า เธอรู้หรือเปล่าไมเคิล แจ็กสันตายแล้วนะ อึ้งมากค่ะ พูดไม่ออกเลย มันจุกมาก  ยิ่งดูข่าวก็ยิ่งอึ้งหนัก พี่ชายดิฉันเอาเพลงไมเคิลมาฟัง เอาดีวีดีที่เราซื้อกันมาใหม่หลังจากที่หมดยุควีดีโอไปมานั่งดูกัน พี่ชายบอกว่าเค้าไปสบายแล้วอย่าเสียใจเลย แต่ความรู้สึกดิฉันคือ เค้ายังไม่ได้ไปไหน ตอนดูถ่ายทอดงานพิธีไว้อาลัยรู้สึกเศร้ามาก เสียใจมากที่คนดีๆ ต้องจากเราไป โลกไม่มีอัจฉริยะทางดนตรีอีกแล้ว แต่ดิฉันอยากจะบอกว่าไมเคิลไม่เคยหายไปไหน เค้ายังอยู่ในใจของดิฉันเสมอ Michael , I love you from the bottom of my heart... Joya

      ไมเคิล แจ็กสัน เป็นนักร้องต่างประเทศคนแรกที่ผมชื่นชอบ  ผมรู้จักเขาจากมิวสิควีดีโอ บิลลี่ จีน ดูขนาดจำท่าเต้นไปเต้นโชว์ให้ญาติๆ ดู ตอนอายุประมาณแค่สิบขวบได้  ช่วงที่อัลบั้ม Bad ออกวางขาย หนังเรื่อง Moonwalker ฉาย ตอนนั้นชอบเพลง Smooth Criminal มากๆ เคยมีโอกาสเจอตัวจริงของไมเคิล ตอนที่เขามาเปิดคอนเสิร์ต Dangerous World Tour ที่เมืองไทย  ตอนนั้นยังเรียนอยู่ม.ปลาย ไม่ได้ซื้อตั๋วกับเขาหรอก แต่ด้วยความบังเอิญว่าไปเดินที่ เวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ (ปัจจุบันคือ เซ็นทรัลเวิลด์) ซึ่งเป็นวันที่ไมเคิลไปเดินช็อปปิ้งที่นั่นพอดี ตอนแรกที่เห็นจำได้คือ มีคนวิ่งไปเป็นกลุ่มแล้วบอกว่าไมเคิลมาก็เลยวิ่งตามเขาไปด้วย และก็ได้เจอตัวจริงของไมเคิลกับตาตัวเอง ถึงจะมีการ์ดกันไว้ไม่ให้ใครเข้าใกล้ก็เถอะ  คนที่เราชื่นชอบมาตั้งแต่เด็กมายืนต่อหน้าเรา รู้สึกดีใจจนน้ำตาซึมๆ ออกมา ตอนนั้นมีเด็กตัวเล็กๆ ยืนมองไม่เห็น ผมจึงอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาเพื่อให้เขาได้เห็นด้วย เด็กคนนั้นดีใจมากๆ  เพิ่งเข้าใจวันนั้นเองว่าทำไมแค่ดาราที่ชื่นชอบเดินผ่าน บางคนถึงกับกรี๊ดแบบลืมตัวกัน
      แต่แล้วเช้าวันที่ 26 มิถุนายนของเมืองไทย  ตื่นเช้ามาเปิดอินเทอร์เน็ตเจอกระทู้แจ้งว่าไมเคิลเสียชีวิตแล้ว มาถึงออฟฟิศ เช้าวันนั้นเลยไม่ค่อยได้ทำงาน เข้า Youtube ดูมิวสิควิดีโอเก่าๆ ของไมเคิล อ่านกระทู้พันทิปที่แฟนๆ ไมเคิลเข้ามาคุยกัน หลายๆ คนร้องไห้ หลายๆคนรู้สึกเสียดาย ทุกห้องในพันทิปคุยกันเรื่องนี้ทุกห้อง  เด็กรุ่นใหม่ๆ ที่รู้จักไมเคิลเพียงแค่นักร้องดังในอดีต  เริ่มเข้าไปดูคลิปและฟังเพลงของเขา และเกิดอาการว่าทำไมมารู้จักเขาช้าเกินไป  หรืออย่างเมื่อครั้งที่ช่อง 3 ฉายเทปบันทึกการแสดงคอนเสิร์ตของเขา ตอนนั้นเดินอยู่ที่เซ็นทรัลลาดพร้าว  คนหลายคนชะเง้อมองไปที่จอโปรเจ็คเตอร์ เพื่อดูฉากที่เขาเต้นเหมือนกับเป็นข่าวใหญ่มากมาย ทั้งๆ ที่มันเป็นการแสดงเมื่อ 17 ปีที่แล้ว (1992)
      ฉายา King Of Pop ที่เขาได้ ไม่ใช่เรื่องที่เกินความจริงแต่อย่างใด  ผลงานเพลงของไมเคิล ชื่อของไมเคิล แจ็กสันจะยังคงอยู่ในโลกตลอดไป และคงยากที่จะมีใครมาแทนที่เขาได้ Rest in Peace Micheal. I will love you and keep your spirit forever.  Niceguy_C3